براون، اِدوارد (۱۸۶۲ـ۱۹۲۶)(Browne, Edward)
براون، اِدوارد
خاورشناس و پزشک انگلیسی، زادۀ گلاسترشر. از اوایل جوانی به آموختن زبان های فارسی، عربی و ترکی پرداخت و در این میان از ۱۸۷۹ نیز به تحصیل پزشکی روی آورد. در ۱۸۸۷، موفق به گرفتن دانشنامۀ پزشکی از دانشگاه کیمبریج شد. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۸ در ایران به سر برد. پس از بازگشت به انگلستان، از ۱۸۸۸ به تدریس فارسی و از ۱۹۰۲ به تدریس عربی در دانشگاه کیمبریج پرداخت. رئیس مدرسۀ زبان های شرقی (از ۱۹۰۲)، عضو فرهنگستان بریتانیا (۱۹۰۳) و کالج پادشاهی پزشکان (۱۹۱۱)، و نایب رئیس انجمن سلطنتی آسیایی (۱۹۲۱) بود. پس از درگذشت گیب (۱۸۵۶ـ۱۹۰۱)، تدوین نهایی بخش اعظم اثر او تاریخ شعر عثمانی را به عهده گرفت و نیز در تدوین، تصحیح و چاپ کتاب هایی که از سوی انجمن اوقاف گیب منتشر شد همکاری داشت. دربارۀ جنبش بابیان و برآمدن بهاییان پژوهش هایی کرد و برخی کتاب های این گروه را به چاپ رساند. در انقلاب مشروطیت ایران به هواداری از آزادی خواهان پرداخت؛ و انجمن ایران را در انگلستان بنیاد نهاد. براون سهم بسزایی در شناساندن ایران و ادبیات آن به اروپاییان داشته و شماری از آثار فارسی، مانند تذکرةالشّعرای دولتشاه، تذکرةالاولیای عطار و لباب الالباب عوفی، را تصحیح و منتشر کرده یا کتاب هایی مانند چهار مقالۀ نظامی عروضی و تاریخ طبرستان را به انگلیسی برگردانیده است. از دیگر آثارش: داستان یک سیاح (۱۸۹۱) که شامل متن فارسی و ترجمۀ انگلیسی مقالۀ سیّاح عباس افندی، معروف به عبدالبهاء، است؛ یک سال در میان ایرانیان (۱۸۹۳. ترجمۀ فارسی: ۱۳۷۶ش)؛ فهرست نسخه های خطی فارسی کتابخانۀ دانشگاه کیمبریج (۱۸۹۶)؛ نسخه های خطی اسلامی در کیمبریج (۱۹۰۰)؛ تاریخ ادبی ایران در چهار جلد (۱۹۰۲ـ۱۹۲۴) که به فارسی ترجمه شده است؛ انقلاب ۱۹۰۵ـ۱۹۰۹ ایران (۱۹۱۰)؛ تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران در دورۀ معاصر (۱۹۱۴)؛ طب اسلامی (۱۹۲۱)؛ نامه هایی از تبریز که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۵۱ش). ادوارد براون در کیمبریج درگذشت.
براون، اِدوارد
خاورشناس و پزشک انگلیسی، زادۀ گلاسترشر. از اوایل جوانی به آموختن زبان های فارسی، عربی و ترکی پرداخت و در این میان از ۱۸۷۹ نیز به تحصیل پزشکی روی آورد. در ۱۸۸۷، موفق به گرفتن دانشنامۀ پزشکی از دانشگاه کیمبریج شد. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۸۸ در ایران به سر برد. پس از بازگشت به انگلستان، از ۱۸۸۸ به تدریس فارسی و از ۱۹۰۲ به تدریس عربی در دانشگاه کیمبریج پرداخت. رئیس مدرسۀ زبان های شرقی (از ۱۹۰۲)، عضو فرهنگستان بریتانیا (۱۹۰۳) و کالج پادشاهی پزشکان (۱۹۱۱)، و نایب رئیس انجمن سلطنتی آسیایی (۱۹۲۱) بود. پس از درگذشت گیب (۱۸۵۶ـ۱۹۰۱)، تدوین نهایی بخش اعظم اثر او تاریخ شعر عثمانی را به عهده گرفت و نیز در تدوین، تصحیح و چاپ کتاب هایی که از سوی انجمن اوقاف گیب منتشر شد همکاری داشت. دربارۀ جنبش بابیان و برآمدن بهاییان پژوهش هایی کرد و برخی کتاب های این گروه را به چاپ رساند. در انقلاب مشروطیت ایران به هواداری از آزادی خواهان پرداخت؛ و انجمن ایران را در انگلستان بنیاد نهاد. براون سهم بسزایی در شناساندن ایران و ادبیات آن به اروپاییان داشته و شماری از آثار فارسی، مانند تذکرةالشّعرای دولتشاه، تذکرةالاولیای عطار و لباب الالباب عوفی، را تصحیح و منتشر کرده یا کتاب هایی مانند چهار مقالۀ نظامی عروضی و تاریخ طبرستان را به انگلیسی برگردانیده است. از دیگر آثارش: داستان یک سیاح (۱۸۹۱) که شامل متن فارسی و ترجمۀ انگلیسی مقالۀ سیّاح عباس افندی، معروف به عبدالبهاء، است؛ یک سال در میان ایرانیان (۱۸۹۳. ترجمۀ فارسی: ۱۳۷۶ش)؛ فهرست نسخه های خطی فارسی کتابخانۀ دانشگاه کیمبریج (۱۸۹۶)؛ نسخه های خطی اسلامی در کیمبریج (۱۹۰۰)؛ تاریخ ادبی ایران در چهار جلد (۱۹۰۲ـ۱۹۲۴) که به فارسی ترجمه شده است؛ انقلاب ۱۹۰۵ـ۱۹۰۹ ایران (۱۹۱۰)؛ تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران در دورۀ معاصر (۱۹۱۴)؛ طب اسلامی (۱۹۲۱)؛ نامه هایی از تبریز که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۵۱ش). ادوارد براون در کیمبریج درگذشت.
wikijoo: براون،_ادوارد_(۱۸۶۲ـ۱۹۲۶)