براهی

لغت نامه دهخدا

براهی. [ ب ِ ] ( حامص مرکب ) ( از: ب + راه + ی ) براه بودن. رشد. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ فارسی

براه بودن رشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس