بَراهِنی، محمدنقی (تبریز ۱۳۱۱ـ۱۳۸۱ش)
بَراهِنی، محمدنقی
روان شناس و مترجم ایرانی. در ۱۳۳۴ش در رشتۀ آموزش زبان از دانشگاه تبریز مدرک کارشناسی گرفت و سپس دو سال در دبیرستان های ارومیه تدریس کرد. در ۱۳۳۵ با دریافت بورسیۀ تحصیلی به انگلستان رفت و در ۱۳۳۶ از دانشگاه لندن دیپلم آکادمیک روان شناسی پرورشی گرفت و در ۱۳۳۸ موفق به دریافت دانشنامۀ کارشناسی ارشد در این رشته از دانشگاه لندن شد. از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۳ به عنوان عضو هیئت علمی گروه روان شناسی دانشگاه تبریز به تدریس و پژوهش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به امریکا رفت و در ۱۳۴۵ از دانشگاه کلمبیا دانشنامۀ کارشناسی ارشد روان شناسی گرفت. پس از آن تا ۱۳۴۶ به عنوان متخصص آزمون سازی در مؤسسۀ هارگوت پرس واقع در نیویورک امریکا کار کرد. در ۱۳۴۷ پس از اخذ دانشنامۀ دکتری روان شناسی، به ایران بازگشت و در گروه روان شناسی دانشکدۀ علوم تربیتی به تدریس و پژوهش پرداخت. در ۱۳۶۲ با درجۀ دانشیاری از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی در دورۀ حضور در دانشگاه به ترجمۀ تعدادی از متون زیربنایی این رشته اقدام کرد. از مهم ترین اقدامات و فعالیت های اوست: اقدام برای تهیۀ هنجاریابی آزمون ها، به ویژه آزمون های شناختی؛ اجرای طرح بزرگ بررسی رابطۀ نمرات دانشگاهی با نمرات آزمون ورودی دانشگاه ها و نمرات دبیرستانی؛ تهیۀ چند کتاب دیگر ازجمله کتاب نظریه های یادگیری؛ تهیۀ هنجار ایرانی برای رایج ترین آزمون شناختی دینا (وکسلر)؛ تدریس در انستیتو روان پزشکی تهران؛ گردهم آوردن صاحب نظران دانشگاهی برای تألیف کتاب واژه نامۀ روان شناسی و زمینه های وابسته؛ و ساختن مجموعه آزمونی با عنوان مجموعه آزمون تشخیص استعداد. از ترجمه های اوست: مبانی نظری آزمون های روانی؛ انگیزش و هیجان؛ روان آزمایی؛ روان شناسی یادگیری؛ زمینۀ روان شناسی.
بَراهِنی، محمدنقی
روان شناس و مترجم ایرانی. در ۱۳۳۴ش در رشتۀ آموزش زبان از دانشگاه تبریز مدرک کارشناسی گرفت و سپس دو سال در دبیرستان های ارومیه تدریس کرد. در ۱۳۳۵ با دریافت بورسیۀ تحصیلی به انگلستان رفت و در ۱۳۳۶ از دانشگاه لندن دیپلم آکادمیک روان شناسی پرورشی گرفت و در ۱۳۳۸ موفق به دریافت دانشنامۀ کارشناسی ارشد در این رشته از دانشگاه لندن شد. از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۳ به عنوان عضو هیئت علمی گروه روان شناسی دانشگاه تبریز به تدریس و پژوهش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به امریکا رفت و در ۱۳۴۵ از دانشگاه کلمبیا دانشنامۀ کارشناسی ارشد روان شناسی گرفت. پس از آن تا ۱۳۴۶ به عنوان متخصص آزمون سازی در مؤسسۀ هارگوت پرس واقع در نیویورک امریکا کار کرد. در ۱۳۴۷ پس از اخذ دانشنامۀ دکتری روان شناسی، به ایران بازگشت و در گروه روان شناسی دانشکدۀ علوم تربیتی به تدریس و پژوهش پرداخت. در ۱۳۶۲ با درجۀ دانشیاری از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی در دورۀ حضور در دانشگاه به ترجمۀ تعدادی از متون زیربنایی این رشته اقدام کرد. از مهم ترین اقدامات و فعالیت های اوست: اقدام برای تهیۀ هنجاریابی آزمون ها، به ویژه آزمون های شناختی؛ اجرای طرح بزرگ بررسی رابطۀ نمرات دانشگاهی با نمرات آزمون ورودی دانشگاه ها و نمرات دبیرستانی؛ تهیۀ چند کتاب دیگر ازجمله کتاب نظریه های یادگیری؛ تهیۀ هنجار ایرانی برای رایج ترین آزمون شناختی دینا (وکسلر)؛ تدریس در انستیتو روان پزشکی تهران؛ گردهم آوردن صاحب نظران دانشگاهی برای تألیف کتاب واژه نامۀ روان شناسی و زمینه های وابسته؛ و ساختن مجموعه آزمونی با عنوان مجموعه آزمون تشخیص استعداد. از ترجمه های اوست: مبانی نظری آزمون های روانی؛ انگیزش و هیجان؛ روان آزمایی؛ روان شناسی یادگیری؛ زمینۀ روان شناسی.
wikijoo: براهنی،_محمدنقی_(تبریز_۱۳۱۱ـ۱۳۸۱ش)