بَراهِنی، رضا (تبریز ۱۳۱۴ش)
بَراهِنی، رضا
منتقد ادبی، رمان نویس، مترجم و شاعر ایرانی. از دانشگاه استانبول دکتری ادبیات انگلیسی گرفت و در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. فعالیت های سیاسی نیز داشته است. کار ادبی اش را از ۱۳۴۰ش با ترجمۀ آثار سنت اگزوپری و ایوآندریچ آغاز کرد. در مجلۀ فردوسی نقدهایی در زمینۀ شعر و داستان نوشت و به عنوان منتقدی صریح اللهجه شهرت یافت. مجموعۀ این نقدها در دو کتاب طلا در مس در نقدِ شعر و شاعران (۱۳۴۴ش، ویرایش سه جلدی، تهران، ۱۳۷۱ش) و قصه نویسی (تهران، ۱۳۴۸ش) در نقد داستان و داستان نویسان منتشر شد. نخستین مجموعۀ شعرش، آهوان باغ، در ۱۳۴۱ش انتشار یافت. از آن پس مجموعۀ شعرها و متن های انتقادی متعددی به چاپ رساند، از آن شمارند: مصیبتی زیر آفتاب (تهران، ۱۳۴۹)؛ اسماعیل (تهران، ۱۳۶۶)؛ بیا کنار پنجره (تهران، ۱۳۶۷)؛ مجموعۀ شعر خطاب به پروانه ها (۱۳۷۴ش) همراه با متنِ انتقادیِ چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؛کیمیا و خاک (۱۳۶۴ش)؛ بحران رهبری نقد و انتقاد ادبی (۱۳۷۵ش). در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ضمن تشکیل کلاس های داستان نویسی، چند رمان منتشر کرد؛ از آن شمارند: بعد از عروسی چه گذشت (تهران، ۱۳۶۱)؛ آواز کشتگان (۱۳۶۲ش)؛ رازهای سرزمین من (تهران، ۲ جلد، ۱۳۶۶ش)؛ آزاده خانم و نویسنده اش (۱۳۷۶ش). از آثار دیگرش: رمان روزگار دوزخی آقای ایاز در ۳ جلد؛ تاریخ مذکر. براهنی در آثار اولیه اش، اعم از نقد و شعر داستان، رویکردی اجتماعی دارد، اما در آخرینِ آن ها به بازی های زبانی و شگردهای پسا مدرن گرویده است. در دهۀ ۱۳۷۰ به کانادا مهاجرت کرد.
بَراهِنی، رضا
منتقد ادبی، رمان نویس، مترجم و شاعر ایرانی. از دانشگاه استانبول دکتری ادبیات انگلیسی گرفت و در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. فعالیت های سیاسی نیز داشته است. کار ادبی اش را از ۱۳۴۰ش با ترجمۀ آثار سنت اگزوپری و ایوآندریچ آغاز کرد. در مجلۀ فردوسی نقدهایی در زمینۀ شعر و داستان نوشت و به عنوان منتقدی صریح اللهجه شهرت یافت. مجموعۀ این نقدها در دو کتاب طلا در مس در نقدِ شعر و شاعران (۱۳۴۴ش، ویرایش سه جلدی، تهران، ۱۳۷۱ش) و قصه نویسی (تهران، ۱۳۴۸ش) در نقد داستان و داستان نویسان منتشر شد. نخستین مجموعۀ شعرش، آهوان باغ، در ۱۳۴۱ش انتشار یافت. از آن پس مجموعۀ شعرها و متن های انتقادی متعددی به چاپ رساند، از آن شمارند: مصیبتی زیر آفتاب (تهران، ۱۳۴۹)؛ اسماعیل (تهران، ۱۳۶۶)؛ بیا کنار پنجره (تهران، ۱۳۶۷)؛ مجموعۀ شعر خطاب به پروانه ها (۱۳۷۴ش) همراه با متنِ انتقادیِ چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم؛کیمیا و خاک (۱۳۶۴ش)؛ بحران رهبری نقد و انتقاد ادبی (۱۳۷۵ش). در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ضمن تشکیل کلاس های داستان نویسی، چند رمان منتشر کرد؛ از آن شمارند: بعد از عروسی چه گذشت (تهران، ۱۳۶۱)؛ آواز کشتگان (۱۳۶۲ش)؛ رازهای سرزمین من (تهران، ۲ جلد، ۱۳۶۶ش)؛ آزاده خانم و نویسنده اش (۱۳۷۶ش). از آثار دیگرش: رمان روزگار دوزخی آقای ایاز در ۳ جلد؛ تاریخ مذکر. براهنی در آثار اولیه اش، اعم از نقد و شعر داستان، رویکردی اجتماعی دارد، اما در آخرینِ آن ها به بازی های زبانی و شگردهای پسا مدرن گرویده است. در دهۀ ۱۳۷۰ به کانادا مهاجرت کرد.
wikijoo: براهنی،_رضا_(تبریز_۱۳۱۴ش)