به من بخش سودابه را زین گناه
پذیرد مگر پند و آید براه.
فردوسی.
به برسم شتابید و آمد براه بجایی که بود اندر آن بارگاه.
فردوسی.
بدرگاه کاووس شاه آمدندوزان سرکشیدن براه آمدند.
فردوسی.
چون ز حسرت رست وباز آمد براه دید برده دزد رخت از کارگاه.
مولوی.
براه امدن
لغت نامه دهخدا
به من بخش سودابه را زین گناه
پذیرد مگر پند و آید براه.
بجایی که بود اندر آن بارگاه.
وزان سرکشیدن براه آمدند.
دید برده دزد رخت از کارگاه.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
براه آمدن ؛ راهی شدن. حرکت کردن. آغاز جنبش و سیر کردن. سر براه شدن :
نهادند بر نامه بر مهر شاه
فرستاده برگشت و آمد براه.
فردوسی.
بدان تا چو اندک نماید سپاه
دلیری کند دشمن آید به راه.
... [مشاهده متن کامل]
اسدی ( گرشاسبنامه ) .
- || دست از سرکشی برداشتن. باطاعت درآمدن. راه ضلالت را ترک گفتن. راه موافقت داشتن. رام شدن :
بدرگاه کاوس شاه آمدند
وزان سر کشیدن براه آمدند.
فردوسی.
نهادند بر نامه بر مهر شاه
فرستاده برگشت و آمد براه.
فردوسی.
بدان تا چو اندک نماید سپاه
دلیری کند دشمن آید به راه.
... [مشاهده متن کامل]
اسدی ( گرشاسبنامه ) .
- || دست از سرکشی برداشتن. باطاعت درآمدن. راه ضلالت را ترک گفتن. راه موافقت داشتن. رام شدن :
بدرگاه کاوس شاه آمدند
وزان سر کشیدن براه آمدند.
فردوسی.
براه آمدن ؛ راهی شدن. حرکت کردن. آغاز جنبش و سیر کردن. سر براه شدن :
نهادند بر نامه بر مهر شاه
فرستاده برگشت و آمد براه.
فردوسی.
بدان تا چو اندک نماید سپاه
دلیری کند دشمن آید به راه.
اسدی ( گرشاسبنامه )
نهادند بر نامه بر مهر شاه
فرستاده برگشت و آمد براه.
فردوسی.
بدان تا چو اندک نماید سپاه
دلیری کند دشمن آید به راه.
اسدی ( گرشاسبنامه )