براه افکنده. [ ب ِ اَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) ( از: ب + راه + افکنده ) براه افتاده. کنایه از بی ارزش و بی قدر و قیمت و منزلت : آن چوب خشک براه افکنده آخر بکار آید. ( کلیله و دمنه ).
فرهنگ فارسی
براه افتاده کنایه از بی ارزش و بی قدر و قیمت و منزلت .
