برانْت، ویلی (۱۹۱۳ـ۱۹۹۲)(Brandt, Willy)
برانْت، ویلی
سیاستمدار سوسیالیست آلمانی و صدر اعظم آلمان غربی (۱۹۶۹ـ۱۹۷۴). در بازسازی حزب سوسیال دموکراتبه مثابۀ نیروی سوسیالیست میانه رو نقش بسزایی داشت و مدتی رهبر این حزب بود (۱۹۶۴ـ۱۹۸۷). برانت در مقام شهردار برلین غربی (۱۹۵۷ـ۱۹۶۶)، درخلال بحران دیوار برلین(۱۹۶۱)، شهرت جهانی یافت. به پاس خدماتش در برقراری صلح بین آلمان شرقی و غربی، برندۀ جایزۀ صلح نوبل ۱۹۷۱ شد. برانت در «ائتلاف بزرگ» (۱۹۶۶ـ۱۹۶۹) وزیر امور خارجه بود و اوستپولیتیک (نگاه بر شرق)، سیاست آشتی بین اروپای شرقی و غربی، را مطرح کرد که با رسیدن او به مقام صدر اعظمی (۱۹۶۹) استمرار یافت و با امضای معاهدۀ اصلیبا آلمان شرقی (۱۹۷۲) به اوج رسید. ریاست کمیسیون برانت برای بررسی مشکلات جهان سومرا برعهده داشت (۱۹۷۷ـ۱۹۸۳) و عضو پارلمان اروپابود (۱۹۷۹ـ۱۹۸۳). برانت در لوبک زاده شد. در ۱۷ سالگی به حزب سوسیال دموکرات پیوست. مخالف سرسخت نازی ها بود و پس از فرار به نروژ (۱۹۳۳) نام خود را تغییر داد و به تابعیت آن کشور درآمد. برانت در دانشگاه اسلودرس خواند و به حرفۀ روزنامه نگاری اشتغال یافت. پس از آن که آلمانی ها نروژ را اشغال کردند (۱۹۴۰) به سوئد رفت، به روزنامه نگاری ادامه داد و از جنبش مقاومت ضد نازی حمایت کرد. در ۱۹۴۵ به آلمان غربی بازگشت و در ۱۹۴۹ به بوندستاگ (پارلمان فدرال) راه یافت. برانت پس از آن که پی برد دستیار نزدیکش، گونتر گیوم، جاسوس آلمان شرقی است، از صدر اعظمی استعفا کرد (۱۹۷۴). با وجود این برانت همچنان نفوذ خود را بر حزب سوسیال دموکرات، خصوصاً بر جناح چپ تندرو، حفظ کرد. کمیسیون برانت برای بررسی مشکلات جهان سوم در ۱۹۸۰ گزارش درخور توجهی با عنوان «شمال ـ جنوب: برنامه ای برای بقا» تهیه کرد، که در آن از لزوم اقدام فوری نیم کره شمالی ثروتمند برای بهبود اوضاع در نیم کرۀ فقیرتر جنوبی حمایت به عمل آمده بود. برانت انتظار نداشت که اوستپولیتیک در مدتی کوتاه موجب اتحاد دوبارۀ آلمان شود، اما در زمان حیات خود شاهد این رخداد بود. از ۱۹۷۶ رئیس بین الملل سوسیالیستبود، اما به دلیل بیماری شدید نتوانست در اجلاس برلین (۱۹۹۲) شرکت کند. پس از مرگش، او را در همان سال در برلین به خاک سپردند.
برانْت، ویلی
سیاستمدار سوسیالیست آلمانی و صدر اعظم آلمان غربی (۱۹۶۹ـ۱۹۷۴). در بازسازی حزب سوسیال دموکراتبه مثابۀ نیروی سوسیالیست میانه رو نقش بسزایی داشت و مدتی رهبر این حزب بود (۱۹۶۴ـ۱۹۸۷). برانت در مقام شهردار برلین غربی (۱۹۵۷ـ۱۹۶۶)، درخلال بحران دیوار برلین(۱۹۶۱)، شهرت جهانی یافت. به پاس خدماتش در برقراری صلح بین آلمان شرقی و غربی، برندۀ جایزۀ صلح نوبل ۱۹۷۱ شد. برانت در «ائتلاف بزرگ» (۱۹۶۶ـ۱۹۶۹) وزیر امور خارجه بود و اوستپولیتیک (نگاه بر شرق)، سیاست آشتی بین اروپای شرقی و غربی، را مطرح کرد که با رسیدن او به مقام صدر اعظمی (۱۹۶۹) استمرار یافت و با امضای معاهدۀ اصلیبا آلمان شرقی (۱۹۷۲) به اوج رسید. ریاست کمیسیون برانت برای بررسی مشکلات جهان سومرا برعهده داشت (۱۹۷۷ـ۱۹۸۳) و عضو پارلمان اروپابود (۱۹۷۹ـ۱۹۸۳). برانت در لوبک زاده شد. در ۱۷ سالگی به حزب سوسیال دموکرات پیوست. مخالف سرسخت نازی ها بود و پس از فرار به نروژ (۱۹۳۳) نام خود را تغییر داد و به تابعیت آن کشور درآمد. برانت در دانشگاه اسلودرس خواند و به حرفۀ روزنامه نگاری اشتغال یافت. پس از آن که آلمانی ها نروژ را اشغال کردند (۱۹۴۰) به سوئد رفت، به روزنامه نگاری ادامه داد و از جنبش مقاومت ضد نازی حمایت کرد. در ۱۹۴۵ به آلمان غربی بازگشت و در ۱۹۴۹ به بوندستاگ (پارلمان فدرال) راه یافت. برانت پس از آن که پی برد دستیار نزدیکش، گونتر گیوم، جاسوس آلمان شرقی است، از صدر اعظمی استعفا کرد (۱۹۷۴). با وجود این برانت همچنان نفوذ خود را بر حزب سوسیال دموکرات، خصوصاً بر جناح چپ تندرو، حفظ کرد. کمیسیون برانت برای بررسی مشکلات جهان سوم در ۱۹۸۰ گزارش درخور توجهی با عنوان «شمال ـ جنوب: برنامه ای برای بقا» تهیه کرد، که در آن از لزوم اقدام فوری نیم کره شمالی ثروتمند برای بهبود اوضاع در نیم کرۀ فقیرتر جنوبی حمایت به عمل آمده بود. برانت انتظار نداشت که اوستپولیتیک در مدتی کوتاه موجب اتحاد دوبارۀ آلمان شود، اما در زمان حیات خود شاهد این رخداد بود. از ۱۹۷۶ رئیس بین الملل سوسیالیستبود، اما به دلیل بیماری شدید نتوانست در اجلاس برلین (۱۹۹۲) شرکت کند. پس از مرگش، او را در همان سال در برلین به خاک سپردند.
wikijoo: برانت،_ویلی_(۱۹۱۳ـ۱۹۹۲)