در پارسی میانه فعل برامیدن بمعنای گریستن و گریه کردن بوده. این فعل نخست به صورت بْرامیدن تلفظ میشده اما سپس دچار فرگشت اوایی شده و به بُرامیدن دگرگون گردیده. به نظر بنده این فعل شایسته ی احیا کردن است و می توان با ستاک بُرام واژگانی چون بُرامدار را ساخت که همچم عزادار و داغدار است.
در پارسی میانه فعل برامیدن بمعنای گریستن و گریه کردن بوده. این فعل نخست به صورت بْرامیدن تلفظ میشده اما سپس دچار فرگشت اوایی شده و به بُرامیدن دگرگون گردیده. به نظر بنده این فعل شایسته ی احیا کردن است و می توان با ستاک بُرام واژگانی چون بُرامدار را ساخت که مترادف هم چم و داغدار است.