برامدگی کهکشانی

برآمدگی کهکشانی. در اخترشناسی برآمدگی کهکشانی یا چینه دان کهکشان ( انگلیسی: Galactic bulge ) به تجمع فشردهٔ گروهی از ستارگان که در تشکیل یک فرایند ستاره زایی بزرگ تر قرار دارند، گفته می شود. این اصطلاح تقریباً به طور انحصاری ( تاکنون ) به گروه مرکزی ستارگانی که در اکثر کهکشان های مارپیچی یافت می شود اشاره دارد ( کهکشان مارپیچی را ببینید ) . از نظر تاریخی تصور می شد که برآمدگی ها کهکشان های بیضی شکلی هستند که بر حسب اتفاق قرصی از ستارگان در اطراف خود دارند، اما تصویرهایی با وضوح بالا با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل نشان داده اند که برآمدگی های زیادی در قلب یک کهکشان مارپیچی نیز قرار دارند. باور کنونی بر این است که دست کم دو گونه برآمدگی ( کلاسیک ) وجود دارد: برآمدگی هایی که شبیه کهکشان های بیضی شکل هستند و برآمدگی هایی که شبیه کهکشان های مارپیچی هستند.
برآمدگی هایی که ویژگی های مشابه کهکشان های بیضی شکل دارند اغلب «برآمدگی های کلاسیک» نامیده می شوند و این به دلیل مشابهت های این کهکشان ها با پیشینهٔ تاریخی تعریف «برآمدگی کهکشانی» است. [ ۲] برآمدگی های کهکشان ها عمدتاً از ستارگان مسن تر، ستارگان جمعیت II تشکیل شده اند، و از این رو رنگ مایل به قرمز دارند ( تکامل ستاره ای راببینید ) . [ ۳]