براقه

لغت نامه دهخدا

( براقة ) براقة. [ ب َرْراق َ ] ( ع ص ) زن صاحب جمال تابان بدن. ( منتهی الارب ). || زن نیکوکار. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

زن صاحب جمال تابان بدن زن نیکوکار .

پیشنهاد کاربران

بپرس