برافزایش (اخترفیزیک). در اختر فیزیک واژه برافزایش ( به انگلیسی: Accretion ) حداقل در مورد دو فرایند مختلف به کار رفته است.
نخستین و معمول ترین کاربرد برافزایش به فرایند رشد اجسام پرجرم از طریق جذب گرانشی مادهٔ بیشتر - معمولاً گازی شکل - در یک قرص برافزایشی اشاره دارد. [ ۱] وجود قرص های برافزایشی در اطراف ستاره های کوچک یا بقایای ستاره ای در ستارگان دوتایی و همچنین اطراف سیاهچاله هایی که در مرکز کهکشان های مارپیچی قرار دارند، بسیار معمول است.
در کنار این کاربرد، در نظریه سحابی، برافزایش به برخورد و چسبیدن الکترواستاتیک ذرات میکروسکوپی غبار و یخ سرد شده در قرص های پیش سیاره ای یا سیستم های پیش سیاره ای غول های گازی، اشاره دارد که در نهایت منجر به پیدایش سیاره های خرد می شود که ذرات کوچک و سیارات خرد دیگر را جذب می کنند.
نخستین و معمول ترین کاربرد برافزایش به فرایند رشد اجسام پرجرم از طریق جذب گرانشی مادهٔ بیشتر - معمولاً گازی شکل - در یک قرص برافزایشی اشاره دارد. [ ۱] وجود قرص های برافزایشی در اطراف ستاره های کوچک یا بقایای ستاره ای در ستارگان دوتایی و همچنین اطراف سیاهچاله هایی که در مرکز کهکشان های مارپیچی قرار دارند، بسیار معمول است.
در کنار این کاربرد، در نظریه سحابی، برافزایش به برخورد و چسبیدن الکترواستاتیک ذرات میکروسکوپی غبار و یخ سرد شده در قرص های پیش سیاره ای یا سیستم های پیش سیاره ای غول های گازی، اشاره دارد که در نهایت منجر به پیدایش سیاره های خرد می شود که ذرات کوچک و سیارات خرد دیگر را جذب می کنند.
wiki: برافزایش (اخترفیزیک)
برافزایش (زمین شناسی). برافزایش[ ۱] ( انگلیسی: Accretion ) فرآیندی است که طی آن مواد به طور پیوسته در منطقه فرورانش به صفحه زمین ساختی اضافه می شود و این فرایند اغلب در لبه خشکسارهای قاره ای دیده می شود. مواد اضافه شده ممکن است از نوع رسوبی، کمان آتشفشانی، دریاکوه، پوسته اقیانوسی یا سایر پدیده های آذرین باشد.
برافزایش شامل افزوده شدن مواد به یک صفحه زمین ساختی از طریق فرورانش است؛ فرآیندی که در آن هنگام برخورد دو صفحه، یک صفحه تحت فشار قرار می گیرد. صفحه فرورانده، به صفحه فوقانی و اصلی فشار داده می شود. رسوب های موجود در کف اقیانوس در صفحه فرورانده، اغلب با پایین آمدن صفحه خراشیده می شود. این مواد جمع شده را گوهٔ برافزایشی یا منشور برافزایشی می نامند که در مقابل به صفحه بالایی فشار داده شده و به آن متصل می شود. علاوه بر رسوبات انباشته شده اقیانوس، کمان های جزیره ای آتشفشانی یا کوه های دریایی موجود در صفحه فرورانده نیز ممکن است بر روی پوسته قاره ای موجود در صفحه بالاتر ادغام شده و باعث افزایش خشکسار قاره ای شود.
پوسته قاره ای تفاوت قابل توجهی با پوسته اقیانوسی دارد. پوسته اقیانوسی عمدتاً از سنگ های بازالتی تشکیل شده است که چگالی بالاتری نسبت به سنگ های تشکیل دهنده بخش عمده پوسته قاره ای دارند. چگالی کمان های جزیره ای و دیگر سنگ های آتشفشانی نیز کمتر از پوسته اقیانوسی است و بنابراین به راحتی همراه با پوسته اقیانوسی که آن ها را احاطه کرده است، فرورانده نمی شوند. درعوض، این تکه های پوسته با چگالی کمتر با پوسته قاره ای موجود در صفحه فوقانی پس از فرورانش کامل پوسته اقیانوسی که آن ها را جدا می کند، برخورد خواهند کرد. بیشتر قاره ها از چندین زمینگان تشکیل شده اند که قطعات پوسته قاره ای کم چگالی با منشأهای مختلف است. برای نمونه، آمریکای شمالی از چندین زمینگان برافزایشی تشکیل شده است که با قاره اولیه لورنتیا برخورد کرده است. زمینگان های برافزایشی در امتداد مرزهای صفحه فرورانش جدید شامل مجموعه برافزایشی نانکایی در ژاپن ( فرورانش صفحه دریای فیلیپین به زیر صفحه اوراسیا ) ، پشته باربادوس در کارائیب ( فرورانش صفحه کارائیب به زیر صفحه آمریکای شمالی ) و پشته مدیترانه ( فرورانش صفحه آفریقا به زیر صفحه اوراسیا ) است. این نمونه های زمین های برافزایشی همگی شامل گوه های برافزایشی نیز هستند.
برافزایش شامل افزوده شدن مواد به یک صفحه زمین ساختی از طریق فرورانش است؛ فرآیندی که در آن هنگام برخورد دو صفحه، یک صفحه تحت فشار قرار می گیرد. صفحه فرورانده، به صفحه فوقانی و اصلی فشار داده می شود. رسوب های موجود در کف اقیانوس در صفحه فرورانده، اغلب با پایین آمدن صفحه خراشیده می شود. این مواد جمع شده را گوهٔ برافزایشی یا منشور برافزایشی می نامند که در مقابل به صفحه بالایی فشار داده شده و به آن متصل می شود. علاوه بر رسوبات انباشته شده اقیانوس، کمان های جزیره ای آتشفشانی یا کوه های دریایی موجود در صفحه فرورانده نیز ممکن است بر روی پوسته قاره ای موجود در صفحه بالاتر ادغام شده و باعث افزایش خشکسار قاره ای شود.
پوسته قاره ای تفاوت قابل توجهی با پوسته اقیانوسی دارد. پوسته اقیانوسی عمدتاً از سنگ های بازالتی تشکیل شده است که چگالی بالاتری نسبت به سنگ های تشکیل دهنده بخش عمده پوسته قاره ای دارند. چگالی کمان های جزیره ای و دیگر سنگ های آتشفشانی نیز کمتر از پوسته اقیانوسی است و بنابراین به راحتی همراه با پوسته اقیانوسی که آن ها را احاطه کرده است، فرورانده نمی شوند. درعوض، این تکه های پوسته با چگالی کمتر با پوسته قاره ای موجود در صفحه فوقانی پس از فرورانش کامل پوسته اقیانوسی که آن ها را جدا می کند، برخورد خواهند کرد. بیشتر قاره ها از چندین زمینگان تشکیل شده اند که قطعات پوسته قاره ای کم چگالی با منشأهای مختلف است. برای نمونه، آمریکای شمالی از چندین زمینگان برافزایشی تشکیل شده است که با قاره اولیه لورنتیا برخورد کرده است. زمینگان های برافزایشی در امتداد مرزهای صفحه فرورانش جدید شامل مجموعه برافزایشی نانکایی در ژاپن ( فرورانش صفحه دریای فیلیپین به زیر صفحه اوراسیا ) ، پشته باربادوس در کارائیب ( فرورانش صفحه کارائیب به زیر صفحه آمریکای شمالی ) و پشته مدیترانه ( فرورانش صفحه آفریقا به زیر صفحه اوراسیا ) است. این نمونه های زمین های برافزایشی همگی شامل گوه های برافزایشی نیز هستند.
wiki: برافزایش (زمین شناسی)
برافزایش (مدیریت ساحلی). برافزایش ( به انگلیسی: Accretion ) ، فرایند بازگشت رسوب ساحلی به بخش قابل دیدن ساحل یا پس از یک رویداد غوطه وری است. یک ساحل یا کرانه پایدار، در طول وضعیت هوای ناخوشایند اغلب چرخه ای از غوطه ور شدن را سپری می کند و سپس در دوره های آرام تر افزایش می یابد.
اگر خط ساحلی در وضعیت پایدار سالم نباشد، فرسایش می تواند جدی تر باشد و برافزایش نمی تواند حجم اصلی ساحل یا کرانه قابل دیدن را به طور کامل بازیابی کند که سبب از دست رفتن دائمی آن ساحل می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر خط ساحلی در وضعیت پایدار سالم نباشد، فرسایش می تواند جدی تر باشد و برافزایش نمی تواند حجم اصلی ساحل یا کرانه قابل دیدن را به طور کامل بازیابی کند که سبب از دست رفتن دائمی آن ساحل می شود.
wiki: برافزایش (مدیریت ساحلی)