براره

لغت نامه دهخدا

( برارة ) برارة. [ ب َ رَ ] ( ع مص ) بِرّ. راست گفتن. || فرمانبرداری کردن از خدای تعالی. ( از اقرب الموارد ). || سود بردن : بر بی السلعه ؛ نفقت و ربحت ُ فیها. ( از اقرب الموارد ). رجوع به بِرّ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس