برابیر

لغت نامه دهخدا

برابیر. [ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ بُرْبور. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به بربور شود. || طعامی است که از دانه های خوشه مالیده با شیر تازه ترتیب دهند. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس