برابری زنان و مردان یکی از آموزه های اجتماعی آئین بهائی و یکی از بنیادی ترین اصول آن است. اجرای این اصل ارتباط نزدیک و به هم پیوسته ای با عدالت اجتماعی، بلوغ جمعی نوع بشر و دستیابی به صلحی پایدار دارد. در متونِ بهائی اشارات زیادی به برابری جنسیتی و مفهوم آن گردیده، از جمله در این گفتارِ بهاءالله، بنیان گذار آئین بهائی، که صراحتاً تفاوت مابین زن و مرد رفع و به هر دو جنس جایگاه یکسان داده شده است: «قلم اعلی فرق مابین عباد و اماء را از میان برداشته و کل را در صُقع واحد به عنایت کامله و رحمت منبسطه مقر و مقام عطا فرمود. »
... [مشاهده متن کامل]
متون بهائی بیان می کنند که زن و شوهر باید همچون دو بال یک پرنده باشند و همواره بین ایشان برابری وجود داشته باشند تا پرنده، یعنی عالم انسانی به طور کل، بتواند پرواز کند و به اوج کمال برسد. عبدالبهاء، مُبَیّن آثار بهاءاللّه، می نویسد:
«عالم انسانی را دو بال است. یک بال رجال یک بال نساء. تا دو بال متساوی نگردد، مرغ پرواز ننماید. اگر یک بال ضعیف باشد، پرواز ممکن نیست. تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصیل فضائل و کمالات نشود، فلاح و نجاح چنان که باید و شاید ممتنع و محال. »
عبدالبهاء بیش از یک قرن پیش دستیابی به برابری زن و مرد را محقق می دانست، و استدلال می کرد که این تغییر لازمهٔ زمانه است. او معتقد بود که عصر، عصر زنان است و زنان باید ترقی کنند، برابری خود با مردان را آشکار کنند، در عرصه های سیاست و حکومت وارد شوند، در امور جهان مشارکت کنند و نیروی محرک صلح در جهان شوند. او در نوشته هایش، هم به ریشهٔ این نابرابری های تاریخی پرداخت، هم با تعابیر جدید، نقش بنیادین و محوری برابری زن و مرد را در تعادل اجتماع و ترقی آن بیان کرد، و هم به ضرورتِ برابری، قطعی و اجتناب ناپذیر بودن آن، و نیز نتایج آن پرداخت. این همه، امّا، در بستری تاریخی - اجتماعی بیان شد.
بهائیان معتقدند زن و مرد هر دو برابرند و امتیازی به طور ذاتی از نظر انسانی، اجتماعی و روحانی برهم ندارند، لذا زن و مرد باید در جمیع حقوق اجتماعی، سیاسی و مدنی برابر باشند. برای مثال در حقوق اجتماعی مانند تعلیم و تربیت هر دو باید از فرصت های برابر برای تحصیل برخوردار باشند، در حقوق سیاسی، هر دو باید حق انتخاب کردن و انتخاب شدن را در انتخابات مختلف مدنی و سیاسی داشته باشند و در حقوق مدنی مانند ازدواج این تساوی باید برقرار باشد. هر فردی، چه زن و چه مرد، طبق اعتقادات بهائی می تواند تنها یک همسر داشته باشد. حق طلاق را هم مرد و هم زن دارند، هر چند طلاق به هیچ وجه توصیه نمی شود مگر در مواردی استثنائی. تعالیم بهائی عنوان می کند که زنان در رده ای برابر با مردان هستند و هیچ کدام از دیگری برتر نیست و هیچ کدام نباید تحت انقیاد دیگری در حیات اجتماعی واقع شود. برابری زنان و مردان از نظر آئین بهائی، فقط شامل حقوق نمی شود. بلکه در بسیاری از مسئولیت ها هم هر دو وظایف برابری دارند. یکی از مهم ترین مسئولیت ها، مسئولیت مشارکت برای ایجاد جهانی بهتر و ساخت جوامعی پیشرو و مترقی است. همان طور که زنان و مردان از حقوق مساوی برخوردار هستند، باید نقش و مسئولیت خود را نیز برای بهسازی اجتماع ایفا نمایند. آموزه برابری زنان و مردان توسط عبدالبهاء، در سفرهای او به قاره آمریکا و اروپا، به تفصیل تشریح شد. در نگاه بهائی، دستیابی به برابری میان زنان و مردان از جمله پیش شرط های برقراری صلح در نظر گرفته شده است. از منظر آئین بهائی، ریشه کنی فقر نیز در سراسر جهان ممکن نمی شود مگر آنکه برابری کامل زنان و مردان محقق شود.
... [مشاهده متن کامل]
متون بهائی بیان می کنند که زن و شوهر باید همچون دو بال یک پرنده باشند و همواره بین ایشان برابری وجود داشته باشند تا پرنده، یعنی عالم انسانی به طور کل، بتواند پرواز کند و به اوج کمال برسد. عبدالبهاء، مُبَیّن آثار بهاءاللّه، می نویسد:
«عالم انسانی را دو بال است. یک بال رجال یک بال نساء. تا دو بال متساوی نگردد، مرغ پرواز ننماید. اگر یک بال ضعیف باشد، پرواز ممکن نیست. تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصیل فضائل و کمالات نشود، فلاح و نجاح چنان که باید و شاید ممتنع و محال. »
عبدالبهاء بیش از یک قرن پیش دستیابی به برابری زن و مرد را محقق می دانست، و استدلال می کرد که این تغییر لازمهٔ زمانه است. او معتقد بود که عصر، عصر زنان است و زنان باید ترقی کنند، برابری خود با مردان را آشکار کنند، در عرصه های سیاست و حکومت وارد شوند، در امور جهان مشارکت کنند و نیروی محرک صلح در جهان شوند. او در نوشته هایش، هم به ریشهٔ این نابرابری های تاریخی پرداخت، هم با تعابیر جدید، نقش بنیادین و محوری برابری زن و مرد را در تعادل اجتماع و ترقی آن بیان کرد، و هم به ضرورتِ برابری، قطعی و اجتناب ناپذیر بودن آن، و نیز نتایج آن پرداخت. این همه، امّا، در بستری تاریخی - اجتماعی بیان شد.
بهائیان معتقدند زن و مرد هر دو برابرند و امتیازی به طور ذاتی از نظر انسانی، اجتماعی و روحانی برهم ندارند، لذا زن و مرد باید در جمیع حقوق اجتماعی، سیاسی و مدنی برابر باشند. برای مثال در حقوق اجتماعی مانند تعلیم و تربیت هر دو باید از فرصت های برابر برای تحصیل برخوردار باشند، در حقوق سیاسی، هر دو باید حق انتخاب کردن و انتخاب شدن را در انتخابات مختلف مدنی و سیاسی داشته باشند و در حقوق مدنی مانند ازدواج این تساوی باید برقرار باشد. هر فردی، چه زن و چه مرد، طبق اعتقادات بهائی می تواند تنها یک همسر داشته باشد. حق طلاق را هم مرد و هم زن دارند، هر چند طلاق به هیچ وجه توصیه نمی شود مگر در مواردی استثنائی. تعالیم بهائی عنوان می کند که زنان در رده ای برابر با مردان هستند و هیچ کدام از دیگری برتر نیست و هیچ کدام نباید تحت انقیاد دیگری در حیات اجتماعی واقع شود. برابری زنان و مردان از نظر آئین بهائی، فقط شامل حقوق نمی شود. بلکه در بسیاری از مسئولیت ها هم هر دو وظایف برابری دارند. یکی از مهم ترین مسئولیت ها، مسئولیت مشارکت برای ایجاد جهانی بهتر و ساخت جوامعی پیشرو و مترقی است. همان طور که زنان و مردان از حقوق مساوی برخوردار هستند، باید نقش و مسئولیت خود را نیز برای بهسازی اجتماع ایفا نمایند. آموزه برابری زنان و مردان توسط عبدالبهاء، در سفرهای او به قاره آمریکا و اروپا، به تفصیل تشریح شد. در نگاه بهائی، دستیابی به برابری میان زنان و مردان از جمله پیش شرط های برقراری صلح در نظر گرفته شده است. از منظر آئین بهائی، ریشه کنی فقر نیز در سراسر جهان ممکن نمی شود مگر آنکه برابری کامل زنان و مردان محقق شود.
