برائت ساحت

برائت ساحت ؛ بیگناهی. برائت از گناهی که بکسی نسبت میدهند : دمنه دانست که اگر این سخن بر شتربه ظاهر کند در حال برائت ساحت. . . خویش معلوم گرداند. ( کلیله و دمنه ) . دعوی برائت ساحت خویش میکرد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 ص 359 ) . ساحت او از این تهمت بری است.

پاکدامنی

پاک بودن وجود