برائت از مشرکان

[ویکی فقه] برائت از مشرکان، به مراسم بیزاری جستن از دشمنان اسلام در ایام حج را می گویند.
برائت از ریشه «ب ـ ر ـ ء» به این معانی آمده است: رها شدن، بیزاری جستن، دور شدن شخص از چیزی که از همراهی با آن بیزار است، اخطار و ترساندن، پاک شدن از عیب و آلودگی. برائت و تبری در برابر ولایت و تولی، دو مورد از فروع دین مسلمانان به شمار می روند.
معنای اصطلاحی
در اصطلاح دینی، برائت به بیزاری از دشمنان خداوند اطلاق می گردد. تعبیر «برائت از مشرکان» امروز به مجموع کوشش هایی اطلاق می شود که در بعد سیاسی حج به صورت اجتماعی و در قالب مراسم برائت از مشرکان در مکه انجام می گیرد.
برائت در قرآن و سنت
در قرآن و سنتپیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم دشمنی با دشمنان خدا و مسلمانان، همواره کنار دوستی با دوستان او آمده است.
← ابلاغ آیات برائت سال نهم
...

[ویکی حج] برائت از مشرکان در لغت به معنای بیزاری جستن از اهل شرک است و در اصطلاح امروزین به مجموع کوشش هایی اطلاق می شود که در بعد سیاسی حج به صورت اجتماعی و در قالب مراسم برائت از مشرکان در ایام حج در مکه انجام می گیرد.
این مراسم بعد از انقلاب اسلامی ایران و در پی تاکید امام خمینی (ره) بر جنبه های سیاسی اسلام و گسترش بخشیدن مفهوم قرآنی و سنت نبویِ برائت از مشرکان، به اعلام انزجار از دشمنان اسلام در همه زمان ها، از سال 58 به شکل راهپیمایی اعتراضی ایرانیان در ایام حج در مکه آغاز شد. در این راهپیمایی ها شعارهایی علیه شرک و طاغوت های زمان سرداده شده و بر وحدت و برادی مسلمانان تاکید می شود.
برائت از مشرکان ریشه در تاکید قرآن کریم بر دشمنی با دشمنان خدا در کنار دوستی با دوستان خدا دارد. آیات فراوانی به این موضوع پرداخته شده است ولی بیشترین توجه قرآن در مورد برائت به ابلاغ آیات برائت از مشرکان در روزگار پیامبر اسلام(ص) در موسم حج سال نهم هجرت مربوط می شود.