براءه

لغت نامه دهخدا

( براءة ) براءة. [ ب َ ءَ ] ( ع اِمص ) رجوع به برأت شود.

براءة. [ ب َ ءَ ] ( اِخ ) ( سنة... ) نام سال نهم از هجرت بزمان رسول صلی اللّ̍ه علیه وآله.

براءة. [ ب َ ءَ ] ( اِخ ) ( سوره ٔ... ) همان سوره توبه است و آن سوره نهم از قرآن کریم است ، میان انفال و یونس. و بسم اﷲ الرحمن الرحیم در آغاز آن نیست.

براءة. [ ب ُ رَ ءَ ] ( ع اِ ) کازه صیادان. ج ، بُرَء. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی بَرَاءَةٌ: بیزاری جستن
ریشه کلمه:
برء (۳۱ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس