نزاید بجز خاک را جانور
سرای سپنجی ست و ما برگذر.
فردوسی.
کنم آفرین بر جهان سربسرکه او را ندیدم بجز برگذر.
فردوسی.
گر آید به زشتی گمانی مبرکه این مرزبانی بود برگذر.
فردوسی.
که آنست جاوید و این برگذرتو از آز پرهیز و انده مخور.
فردوسی.
و رجوع به برگذار شود.