بر صحرا افکندن. [ ب َ ص َ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بر صحرا نهادن. کنایه از غایت آشکارا کردن و شهرت دادن. ( آنندراج ) : مجال صبر تنگ آمد بیکبارحدیث عشق بر صحرا فکندم.سعدی.
