بر زبان افتادن. [ب َ زَ اُ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از شهرت یافتن اعم از آنکه بخوبی باشد یا بزشتی. ( آنندراج ) : ز بس از خلق روپوشی نشانی هست در حسنت فتاده بر زبانها تا قیامت نام دیدارت.
علی خراسانی ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
کنایه از شهرت یافتن اعم از آنکه بخوبی باشد یا بزشتی .