بر خندیدن

لغت نامه دهخدا

برخندیدن. [ ب َ خ َ دی دَ ] ( مص مرکب ) خندیدن :
بدان سقا که خود خشکست کامش
گهی بگری و گه بفسوس وبرخند.

ناصرخسرو.

از خنده یار خویش بندیش
آنگاه به یار خویش برخند.

ناصرخسرو.

رجوع به خندیدن شود.

خندیدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید