همه یال اسب از کران تا کران
براندوده مشک و می و زعفران.
فردوسی.
بزد مهره در جام بر پشت پیل زمین را تو گفتی براندود نیل.
فردوسی.
چو گرفته شود آن کشور سنگین ، ده و شهرسنگدل باش و در رحم براندای به قیر.
سوزنی.
چو بازو قوی کرد و دندان سطبربراندایدش دایه پستان بصبر.
سعدی.