بر

[ویکی اهل البیت] به فتح باء به معنی نیکوکار و به معنی خشکی مقابل دریا و به کسر باء به معنی نیکوکاری.
«بر» به معنی خشکی مقابل دریا در قرآن بسیار آمده است. مثل: «حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا» (سوره مائده، 96) شکار حیوان بری بر شما حرام است چون محرم باشید.
یا «هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ»؛ (سوره یونس: 22) او کسی است که شما را در خشکی و دریا راه میبرد.
برّ به این معنا یکی از نامهای خدای تعالی است: «إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ»؛ (سوره طور: 28) خداست نیکوکار و مهربان.
در سوره مریم در توصیف حضرت یحیی علیه السلام آمده است: «وَ بَرًّا بِوالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُنْ جَبَّاراً عَصِیًّا». (سوره مریم/14)
و مثل آن را برای حضرت عیسی علیه السلام از زبان خود او آورده «وَ بَرًّا بِوالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیًّا» (سوره مریم: 32) و به مادرم نیکوکار و مرا گردنکش نگون بخت قرار نداده است. (سوره مریم/32)
جمع «بر» به معنای مرد نیکوکار ابرار و برره است. خداوند نیکان را به پاداش نیک نوید داده است در آیات بسیار مانند «إِنَّ الْأَبْرارَ لَفی نَعیمٍ» و مانند «مَا عِندَاللّهِ خَیْرٌ لِّلأَبْرَارِ». (سوره آل عمران، 198)
و ملائکه ای که حاملان صحف مطهره (قرآن) هستند را برره گفته است: «بِأَیْدِی سَفَرَةٍ کِرامٍ بَرَرَةٍ» به اعتبار نیکی اعمالشان.

[ویکی فقه] بر (ابهام زدایی). واژه بر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • البر، از اسمای الهی• بر (نیکی)، به معنای احسان و نیکی
...

[ویکی اهل البیت] بر (اسم الله). این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
بَرّ از اسمای خداوند و به معنای احسان است. «إنّا کنّا من قبل ندعوه إنّه هو البرّ الرّحیم». (سوره طور(52) /28)

[ویکی فقه] بر (قرآن). بر از اسمای خداوند و به معنای احسان است.
انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم.ما از پیش او را می خواندیم (و می پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان !». بهشتیان در آخرین سخنی که از آنها در اینجا نقل شده به این واقعیت اعتراف می کنند که نیکوکار و رحیم بودن خدا را در آنجا از هر زمان بیشتر احساس می کنند، می گویند: ما از قبل خدا را می خواندیم، و او را به عنوان نیکوکار و رحیم می ستودیم.(انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم).ولی در اینجا به واقعیت و عمق این صفات بیشتر پی می بریم که چگونه در مقابل اعمال ناچیز ما این همه نیکی کرده، و در برابر آن همه لغزش ها ما را مشمول رحمتش ساخته است.آری صحنه قیامت و نعمت های بهشت تجلیگاه اسماء و صفات خدا است، و مؤمنان با مشاهده این صحنه ها به حقیقت این اسماء و صفات بیش از هر زمان آشنا می شوند، حتی دوزخ نیز بیانگر صفات او است و حکمت و عدل و قدرتش را نشان می دهد.
معنای بر
بر، چنان که راغب در مفردات می گوید: در اصل به معنی خشکی است (در مقابل بحر و دریا) سپس به کسانی که اعمال نیکشان گسترده و وسیع است این لفظ اطلاق شده، و از همه شایسته تر برای این نام ذات پاک خداوند است که نیکی او همه جهانیان را فرا گرفته است. کلمه، بر، به فتحه باء یکی از اسمای حسنای خدای تعالی است، و از بر، به کسره باء گرفته شده، که به معنای احسان است. و بعضی از مفسرین آن را به لطف تفسیر کرده اند.

[ویکی فقه] بر (نیکی). برِّ، واژه ای قرآنی و حدیثی و دارای معانی مختلفی از جمله نیکی و احسان است.
در اصل، مصدر و اسم مصدر از ریشه ی «ب رر» است.

معانی برّ و مشتقات آن
برّ به معانیِ مختلف از جمله کار خیر و صلاح، احسان و نیکی، صدق، پیوند، صله رحم، طاعت، عبادت، حجّ، تقرّب، تقوا، لطف، ترحّم آمده و متضمن مفهوم گستردگی است.
«کار خیر و صلاح »، «احسان و نیکی » و «صدق » از معانی اساسی و مهم این واژه هستند (ابن فارس بر اصلی بودن معنای اخیر اصرار دارد) که معانی دیگر را به آنها بر گردانده اند. در برخی مشتقّات بِرّ (مانند بَرّة، بَرْبَرة، اِبرار) مفاهیمی چون قهر و غلبه، کثرت و ظهور، وجود دارد؛ همچنان که بَرّانیّ را (در حدیث معروف: مَنْ اَصْلَحَ جَوّانِیَّهُ اصلح اللّهُ بَرانِیَّهُ) به معنای ظاهر دانسته اند.

بر به معنای خیر
از نظر علمای لغت تعریف و تفسیر برّ به «خیر» جامع ترین تفسیر است، امّا بِرّ دقیقاً مترادف خیر نیست؛ زیرا بِرّ آن خیری است که با قصد انسان به دیگری برسد ولی در «خیر» وجود قصد برای خَیِّر شرط نیست. کتب لغت به تفاوت برّ با معانیِ دیگر آن از جمله «صله »، «صدقه » و جز اینها اشاره کرده اند.

برّ در قرآن
...

[ویکی اهل البیت] برّ. به فتح باء به معنی نیکوکار و به معنی خشکی مقابل دریا و به کسر باء به معنی نیکوکاری.
«بر» به معنی خشکی مقابل دریا در قرآن بسیار آمده است. مثل: «حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا» (سوره مائده، 96) شکار حیوان بری بر شما حرام است چون محرم باشید.
یا «هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ»؛ (سوره یونس: 22) او کسی است که شما را در خشکی و دریا راه میبرد.
برّ به این معنا یکی از نامهای خدای تعالی است: «إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ»؛ (سوره طور: 28) خداست نیکوکار و مهربان.
در سوره مریم در توصیف حضرت یحیی علیه السلام آمده است: «وَ بَرًّا بِوالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُنْ جَبَّاراً عَصِیًّا». (سوره مریم/14)
و مثل آن را برای حضرت عیسی علیه السلام از زبان خود او آورده «وَ بَرًّا بِوالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیًّا» (سوره مریم: 32) و به مادرم نیکوکار و مرا گردنکش نگون بخت قرار نداده است. (سوره مریم/32)

بُر
ریشۀ مصدر «بریدن»، اصطلاحی در انواع بازی ورق و نیز دومینو؛ و آن عملِ مخلوط کردنِ ورق های بازی یا سنگ های دومینو است، به وجهی که امکانِ هر نوع زدوبند به کل ازمیان برود و بختِ هر یک از بازیکنان در تقسیم انواع ورق یکسان باشد. بُر، که با مصدرهای«زدن» و«خوردن» صرف می شود، انواعی دارد که مردمان بدان ها نام هایی مزاح آمیز داده اند. معمول است که اوستا، پس از بُرزدن، دستۀ ورق ها را پیش روی حریف می گیرد تا او به اصطلاح کوپ کند؛ بدین ترتیب که به میلِ خود و به شکلی کاملاً تصادفی، تعدادی ورق از زیر بکشد و بر روی ورق های دیگر بگذارد تا شائبۀ تقلّب از میان برود و داعیه ای در میان نباشد. نیز ← بانک، بازی؛ بیست ویک، بازی؛ پاسور،_بازی