بذیه

لغت نامه دهخدا

( بذیة ) بذیة. [ ب َ ذی ی َ ] ( ع ص ) مؤنث بَذّی. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || مؤنث بذی ٔ. ( منتهی الارب ). رجوع به بذی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس