بذیذه

لغت نامه دهخدا

بذیذه. [ ب َ ذی ذَ / ذِ ] ( ع اِ ) غلبه. || بهره. || تنگی عیش. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بدحالی. سخت گذرانی. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس