بذیب

واژه ی بذیبان ( که گاه به صورت �بذیبان� هم نوشته شده ) به معنی نگهبان، مراقب یا محافظ است. ریشه ی آن احتمالاً به شکل قدیمی تری از �بدیبان� یا �بهدیبان� برمی گردد که از مصدر �دیبستن� یا �دیبدن� ( دیدن، نگهبانی کردن ) می آید

چو دانی مز تو چوپانی نیاید
راهان گوسفندان را بذیبان
سعدی