بذه
لغت نامه دهخدا
بذه. [ ب َذْه ْ ] ( اِ ) دروغ و افسانه. ( ناظم الاطباء ).
بذه. [ ب ِ ذِ / ذْ / ب ُ ذَ / ذِ ] ( اِ ) درخت بی بار که تنها برای آتش افروختن است. ( از ناظم الاطباء ) ( از اشتنگاس ). پده. بده. رجوع به بده شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید