بذائ ت

لغت نامه دهخدا

بذائت. [ ب َ ءَ ] ( ع مص ) بذأت. رجوع به ماده بعد شود.

فرهنگ فارسی

بد و زشت گفتار گردیدن بد زبان شدن .

پیشنهاد کاربران

ناسزا گفتن. زشت کردار و گفتار گردیدن. بذائت زبان:بد زبانی

بپرس