بدینار

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
دنر (۱ بار)

. طبرسی فرموده: اصل آن دننار است نون اوّل برای کثرت استعمال و سهولت تلفّظ، بیاء قلب شده راغب نیز چنین گفته است. در قاموس گوید: علّت قلب آن است که به مصادر مثل کذّاب (به کسر اوّل) ملتبس نشود در اقرب گفته: دینار قسمتی از پولهای قدیمی است و فارسی معرّب و اصل آن دنّار است بدلیل آنکه جمع آن دنانیر می‏آید. آیة اللّه در عروة الوثقی در زکوة نقدین فرموده: دینار یک مثقال شرعی طلاست و آن سه ربع مثقال صیرفی ست . به نظر می‏آید مراد از آن در آیه شریفه پول اندک است نه دینارشرعی. یعنی از اهل کتاب بعضی هست که اگر او را بر یک دینار امین کنی به تو ردّ نمی‏کند مگر آنکه پیوسته به مطلب بر او ایستاده باشی این کلمه فقط یکبار در قرآن یافته است.