بدیعی حبیب الله

دانشنامه آزاد فارسی

بَدیعی، حَبیب الله (سوادکوه ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۷۱ش)
بَدیعی، حَبیب الله
(نام اصلی: حبیب الله آزندهی) نوازندۀ ویولن و نواساز ایرانی. در ابتدا با شنیدن صدای ویولُن برادرش، به موسیقی علاقه مند شد و سپس با فراگیری نزد لطف الله مفخم پایان و استادش ابوالحسن صبا فعالیت در زمینۀ موسیقی را به شکل حرفه ای آغاز کرد و از ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۴ با عضویت در ارکسترهای رادیو، تدریس، تک نوازی، هم نوازی و نواسازی به شهرت رسید. طی ۲۴ سال فعالیت رسمی در رادیو ایران، عضو و گاه رئیس شوراهای موسیقی نیز بود. آثار او ابتدا با ارکستر شمارۀ شش رادیو و در سال های بعد با «ارکستر باربد» اجرا شد و خوانندگانی چون بنان، قوامی، شهیدی، گلپایگانی، محمودی خوانساری، آن ها را اجرا کرده اند که بیشتر در قالب آهنگ ترانه است. به سبب مهارت در نواختن ویولُن ایرانی شهرت داشت و جزو چند نوازندۀ بزرگ این ساز، در نسل بعد از صبا و حسین یاحقی بود. اجرای پاکیزه، طنین درخشان، کشش های سنجیده، متانت درونی در لحن و بیان، تسلّط کامل بر نواختن قطعات ضربی و قریحۀ ممتاز در ساخت آهنگ ترانه از ویژگی های حرفه ای اوست. برخی از آهنگ ترانه های او عبارت اند از کعبۀ دل ها، فریاد از این دل،رفته بودم، چاردونه، مهربان شو.

پیشنهاد کاربران

بپرس