بَدیع، حسن (کاظمین ۱۲۵۱ـ تهران ۱۳۱۶ش)
(ملقب به نصرت الوزاره)، شاعر و رمان نویس. همراه پدرش ملامحمد رضا بهبهانی به بصره رفت و علوم ادبی و زبان های عربی و فرانسوی را آموخت. در حمایت از جنبش مشروطیت ایران، جمعیت ایرانیان را در عراق تشکیل داد و اشعار و مقالاتی در روزنامۀ حبل المتین نوشت. در ۱۲۹۹ش به ایران آمد و سپس کنسول ایران در کربلا، بیروت، بغداد، بصره و هرات شد. از آثارش: دیوان اشعار (بمبئی، ۱۳۳۲ق)؛ تاریخ بصره (۱۳۱۶ش)؛ داش مشتی پاریس که آن را از فرانسه به فارسی برگرداند؛ سرگذشت شمس الدین و قمر (۱۳۲۶ق)؛ داستان باستان (۱۲۹۹ش) که آن را به تأثیر از روایت های تاریخی هرودوت دربارۀ روزگار کوروش نوشته و بخش های دوم و سوم آن با نا م های ستارۀ لیدی و سرگذشت شاهزادۀ بابلی منتشر شده است.
(ملقب به نصرت الوزاره)، شاعر و رمان نویس. همراه پدرش ملامحمد رضا بهبهانی به بصره رفت و علوم ادبی و زبان های عربی و فرانسوی را آموخت. در حمایت از جنبش مشروطیت ایران، جمعیت ایرانیان را در عراق تشکیل داد و اشعار و مقالاتی در روزنامۀ حبل المتین نوشت. در ۱۲۹۹ش به ایران آمد و سپس کنسول ایران در کربلا، بیروت، بغداد، بصره و هرات شد. از آثارش: دیوان اشعار (بمبئی، ۱۳۳۲ق)؛ تاریخ بصره (۱۳۱۶ش)؛ داش مشتی پاریس که آن را از فرانسه به فارسی برگرداند؛ سرگذشت شمس الدین و قمر (۱۳۲۶ق)؛ داستان باستان (۱۲۹۹ش) که آن را به تأثیر از روایت های تاریخی هرودوت دربارۀ روزگار کوروش نوشته و بخش های دوم و سوم آن با نا م های ستارۀ لیدی و سرگذشت شاهزادۀ بابلی منتشر شده است.
wikijoo: بدیع،_حسن_(کاظمین_۱۲۵۱ـ_تهران_۱۳۱۶ش)