بدیع بلخی محمد بن محمد

دانشنامه آزاد فارسی

بَدیع بَلْخی، محمّد بن محمّد (قرن ۴ق)
شاعر ایرانی. هم روزگار ابویحیی طاهر بن فضل چغانی ( ـ۳۸۱ق)، منجیک ترمذی و دقیقی طوسی بود. منظومه ای در ۴۰۱ بیت به نام راحة الانسان به او نسبت می دهند که به پندنامۀ انوشیروان نیز آوازه دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس