بَدیع، امیرمهدی (همدان ۱۲۹۳ـ سوئیس ۱۳۷۳ش)
بَدیع، امیرمهدی
بَدیع، امیرمهدی
مورّخ، فیلسوف و ادیب ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسۀ آلیانس همدان گذراند. در ۱۳۱۲ش به پاریس رفت و تا ۱۳۱۶ش تحصیلات متوسطه را تکمیل کرد. در ۱۳۲۶ش دورۀ دکتری ریاضیات و فلسفۀ علوم را به پایان برد. کتاب هایش را به زبان فرانسه می نوشت. مهم ترین اثر او مجموعۀ یونانیان و بربرها مجموعاً در ۱۵ مجلد (ترجمۀ کامل فارسی ۱۳۸۳ـ۱۳۸۴) است که دفاع نامه ای از ایران باستان در مقابل یونان است و مورد سوء داوری تاریخ نگاران غربی واقع شد. پاره ای از آثار دیگرش به کوشش احمد آرام به فارسی ترجمه شده است. از آثار دیگر اوست: پندار دربارۀ گسترش پذیری بی پایان حقیقت که عنوان اصلی آن علم و آزادی است (۱۳۵۴ش)؛ هگل و مبادی اندیشۀ معاصر (۱۳۶۳ش)؛ فکر متد در علوم، در ۷ جلد (۱۹۴۴ـ۱۹۵۲).