بدیع الزمان میرزای تیموری

بَدیع الزّمان میرزایِ تیموری ( ـ استانبول ۹۲۰ق)
(یا: گورکانی) آخرین پادشاه (حک: ۹۱۱ـ۹۱۲ق) سلسلۀ تیموری ایران. در زمان پدرش، سلطان حسین بایقرا، حاکم گرگان بود، اما پس از چندی مناسبات آن دو به سبب واگذاری استرآباد به تیرگی گرایید و سرانجام بایقرا حکومت سیستان و سپس بلخ را به او واگذار کرد. از این زمان تا مرگ بایقرا، بدیع الزمان درگیر رویارویی با ازبکان بود و درخواست های او از پدر برای مقابله با آنان بی نتیجه ماند. پس از مرگ پدرش، با برادرش، مظفر حسین میرزای گورکانی به شرکت به سلطنت نشست. در ۹۱۲ق، شیبک خان ازبک از جیحون گذشت و بلخ و هرات را به تصرف درآورد و او ناچار همراه برادرش به قندهار و سپس به گرگان رفت، اما درپی حملۀ ازبکان به گرگان و آذربایجان گریخت و به شاه اسماعیل اول صفوی پیوست و او نیز حکومت ری و سپس تبریز را به وی داد. در ۹۲۰ق، سلطان سلیم پس از پیروزی بر شاه اسماعیل صفوی در جنگ چالدران، بدیع الزمان میرزا را با خود به عثمانی برد. سرانجام بدیع الزمان براثر طاعون در استانبول درگذشت.