بدیع الدین قطب المدار

[ویکی فقه] بدیع الدّین قطب المَدار، در میان عوام مشهور به شاه مدار، یکی از برجسته ترین مشایخ هند که به سبب درازی عمر نویسندگان شرح احوال اولیای هند، از او به متوشلاح یاد کرده اند.
آورده اند که وی در ۲۵۰ در حلب متولد شده و از اعقاب ابو هُرَیرَه، یکی از صحابه پیامبر صلّی اللّه علیه وآله وسلّم بوده است.
قول مندرج در مِرآت مَداری که وی یهودی بوده و در مدینه اسلام آورده، در هیچ یک از مراجع دیگر تأیید نشده است.

← تاریخ تولد
بدیع الدین تعلیمی شایسته دید و بویژه در علوم خفیه، چون کیمیا و حِیَل طبیعی، تبحّر یافت.
شاه مدار، که بسیار سفر می کرد، چندین بار به زیارت مکّه رفت، و یک بار آن را همسفر اشرف جهانگیر سمنانی بود.
در سفرهای خود از مدینه، بغداد، نجف و کاظمین دیدار کرد، سپس عازم هند شد و با این که کشتی او غرق شد خود را بدان سرزمین رساند.
در هند به نقاط گوناگون سفر کرد و سرانجام در مَکَنْپور، روستایی در ۴۵ کیلومتری کانپور، مقیم شد، و در ۱۰ جمادی الاولی ۸۴۴ در همان محل درگذشت.
شاه مدار، به رغم مباحثات گزنده قاضی شهاب الدین دولت آبادی با او، نزدابراهیم شاه شرقی (حک: ۸۰۴ ـ۸۴۸)، سلطان جونپور و ولینعمت قاضی شهاب الدین، بسیار محترم بود.
او بسیار زیباروی بود، ازینرو چهره خود را می پوشاند تا مبادا شیفتگان جمالش در برابرش بر خاک بیفتند.

مقبره قطب المدار
مقبره باشکوه او، که به امر ابراهیم شرقی بنا شده، امروز نیز زیارتگاه شمار انبوهی از معتقدان اوست که به مناسبت «عُرس» وی از سراسر هند به مکنپور می شتابند و خیزرانهای بلند آراسته به پارچه ها و پرچمهای رنگین، به نام «شاه مدار کی چَهریان»، را تا مزارش حمل می کنند.

کار مریدان قطب المدار
...