بدگوهری

لغت نامه دهخدا

بدگوهری. [ ب َ گ َ / گو هََ ] ( حامص مرکب ) بداصلی. بدنهادی. ( از ولف ). بدنژادی :
باللَّه ار با من توان بستن به مسمار قضا
جنس این بدسیرتی یا مثل این بدگوهری.
انوری.
و رجوع به ترکیبات گوهر شود.

فرهنگ فارسی

بد گوهر بودن مقابل نیک گوهری .

فرهنگ عمید

بدگوهر بودن.

پیشنهاد کاربران

بپرس