بَدَوی، عبدالرحمان (۱۹۱۷ـ۲۰۰۵)
مورّخ فلسفه و فیلسوف مصری. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه ملک فؤاد اول (قاهره کنونی) تا دکترای فلسفه (۱۹۴۴) ادامه داد و در دورۀ دانشجویی از محضر متفکّران مشهوری چون طه حسین، منصور فهمی و مصطفی عبدالرّزاق بهره های فراوان برد. نوشته های اولیه و به ویژه پایان نامه اش که عنوان «زمان وجودی» را دارد، نشان دهندۀ حسّ دین باورانه آمیخته با وجود باوری (اگزیستالیسم) است. او را «هایدگر عرب» خوانده اند. در ۱۹۵۲، در تدوین قانون اساسی مصر مشارکت ورزید. پس از اجرای قانون اصلاحات ارضی در مصر، به فرانسه رفت و تا آخر عمر همان جا ماندگار شد. در ۱۹۹۹، تجلیل باشکوهی از او در مصر برگزار و ارج نامه ای به قلم شاگردان و دوستدارانش منتشر شد. مهم ترین کتاب های او عبارت اند از معجم فلسفی، دایرةالمعارف شرق شناسان، و دفاع از قرآن دربرابر منتقدان.
مورّخ فلسفه و فیلسوف مصری. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه ملک فؤاد اول (قاهره کنونی) تا دکترای فلسفه (۱۹۴۴) ادامه داد و در دورۀ دانشجویی از محضر متفکّران مشهوری چون طه حسین، منصور فهمی و مصطفی عبدالرّزاق بهره های فراوان برد. نوشته های اولیه و به ویژه پایان نامه اش که عنوان «زمان وجودی» را دارد، نشان دهندۀ حسّ دین باورانه آمیخته با وجود باوری (اگزیستالیسم) است. او را «هایدگر عرب» خوانده اند. در ۱۹۵۲، در تدوین قانون اساسی مصر مشارکت ورزید. پس از اجرای قانون اصلاحات ارضی در مصر، به فرانسه رفت و تا آخر عمر همان جا ماندگار شد. در ۱۹۹۹، تجلیل باشکوهی از او در مصر برگزار و ارج نامه ای به قلم شاگردان و دوستدارانش منتشر شد. مهم ترین کتاب های او عبارت اند از معجم فلسفی، دایرةالمعارف شرق شناسان، و دفاع از قرآن دربرابر منتقدان.
wikijoo: بدوی،_عبدالرحمان_(۱۹۱۷ـ۲۰۰۵)