بدهی خارجی ناخالص یک کشور بدهی هایی هستند که ساکنان به افراد غیر مقیم بدهکار هستند. بدهکاران می توانند دولت ها، شرکت ها یا شهروندان باشند. بدهی خارجی می تواند به ارز داخلی یا خارجی یا هردو باشد که شامل مبالغ بدهی به بانک های تجاری خصوصی، دولت های خارجی، یا موسسات مالی بین المللی مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی هستند.
بدهی خارجی تعهدات اقتصاد برای پرداخت های آتی را اندازه گیری می کند و بنابراین، شاخصی از آسیب پذیری کشور در برابر مشکلات پرداخت بدهی و نقدینگی است. شاخص مفید دیگر، وضعیت خالص بدهی خارجی است . این شاخص برابر با بدهی ناخالص خارجی منهای دارایی های خارجی در قالب ابزار بدهی است. [ ۱]
در سال ۲۰۲۲ کشور آمریکا بیشترین بدهی خارجی را بین کشور ها داشت و بعد از آن کشور های انگلستان و نروژ و فرانسه و آلمان و هلند به ترتیب بیشترین بدهی خارجی را داشتند.
بر اساس آمار بدهی خارجی صندوق بین المللی پول : راهنمای تدوین کنندگان و کاربران، «بدهی خارجی ناخالص، در هر زمان معین، مبلغ معوقه آن بدهی های واقعی جاری و نه احتمالی است که نیاز به پرداخت ( های ) اصل و/ یا بهره توسط بدهکار در مقطعی در آینده و آن هایی که ساکنان یک اقتصاد به افراد غیر مقیم بدهکار هستند. "[ ۱]
صندوق بین المللی پول عناصر مهم را به صورت زیر تعریف می کند:
به طور کلی بدهی های خارجی به چهار دسته ی زیر تقسیم می شود:
با این حال، آمار دقیق از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، در حالی که مصر این طبقه بندی چهار بند را حفظ می کند، [ ۲] در هند در هفت بند طبقه بندی می شود:
بدهی پایدار سطحی از بدهی است که به یک کشور بدهکار اجازه می دهد تا تعهدات خدمات بدهی فعلی و آتی خود را بدون توسل به کاهش بیشتر بدهی یا زمان بندی مجدد، اجتناب از انباشت بدهی های معوقه به طور کامل انجام دهد، در حالی که سطح قابل قبولی از رشد اقتصادی را فراهم می کند. [ ۵]
بانک جهانی و صندوق بین المللی پول معتقدند که «می توان گفت که کشوری به پایداری بدهی خارجی دست می یابد که بتواند تعهدات بدهی خارجی فعلی و آتی خود را به طور کامل، بدون توسل به زمان بندی مجدد بدهی یا انباشت بدهی های معوقه و بدون به خطر انداختن رشد، برآورده کند». به گفته این دو نهاد، «کاهش ارزش فعلی خالص ( NPV ) بدهی عمومی خارجی به حدود ۱۵۰ درصد صادرات یک کشور یا ۲۵۰ درصد درآمد یک کشور» به حذف این «موانع حیاتی برای پایداری بدهی های بلندمدت» کمک می کند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبدهی خارجی تعهدات اقتصاد برای پرداخت های آتی را اندازه گیری می کند و بنابراین، شاخصی از آسیب پذیری کشور در برابر مشکلات پرداخت بدهی و نقدینگی است. شاخص مفید دیگر، وضعیت خالص بدهی خارجی است . این شاخص برابر با بدهی ناخالص خارجی منهای دارایی های خارجی در قالب ابزار بدهی است. [ ۱]
در سال ۲۰۲۲ کشور آمریکا بیشترین بدهی خارجی را بین کشور ها داشت و بعد از آن کشور های انگلستان و نروژ و فرانسه و آلمان و هلند به ترتیب بیشترین بدهی خارجی را داشتند.
بر اساس آمار بدهی خارجی صندوق بین المللی پول : راهنمای تدوین کنندگان و کاربران، «بدهی خارجی ناخالص، در هر زمان معین، مبلغ معوقه آن بدهی های واقعی جاری و نه احتمالی است که نیاز به پرداخت ( های ) اصل و/ یا بهره توسط بدهکار در مقطعی در آینده و آن هایی که ساکنان یک اقتصاد به افراد غیر مقیم بدهکار هستند. "[ ۱]
صندوق بین المللی پول عناصر مهم را به صورت زیر تعریف می کند:
به طور کلی بدهی های خارجی به چهار دسته ی زیر تقسیم می شود:
با این حال، آمار دقیق از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، در حالی که مصر این طبقه بندی چهار بند را حفظ می کند، [ ۲] در هند در هفت بند طبقه بندی می شود:
بدهی پایدار سطحی از بدهی است که به یک کشور بدهکار اجازه می دهد تا تعهدات خدمات بدهی فعلی و آتی خود را بدون توسل به کاهش بیشتر بدهی یا زمان بندی مجدد، اجتناب از انباشت بدهی های معوقه به طور کامل انجام دهد، در حالی که سطح قابل قبولی از رشد اقتصادی را فراهم می کند. [ ۵]
بانک جهانی و صندوق بین المللی پول معتقدند که «می توان گفت که کشوری به پایداری بدهی خارجی دست می یابد که بتواند تعهدات بدهی خارجی فعلی و آتی خود را به طور کامل، بدون توسل به زمان بندی مجدد بدهی یا انباشت بدهی های معوقه و بدون به خطر انداختن رشد، برآورده کند». به گفته این دو نهاد، «کاهش ارزش فعلی خالص ( NPV ) بدهی عمومی خارجی به حدود ۱۵۰ درصد صادرات یک کشور یا ۲۵۰ درصد درآمد یک کشور» به حذف این «موانع حیاتی برای پایداری بدهی های بلندمدت» کمک می کند. [ ۶]
wiki: بدهی خارجی