بدلیسی شرف الدین

بِدْلیسی، شرف الدّین (۹۴۲ـ۱۰۱۲ق)
(یا: شرف خان بدلیسی) دولتمرد و مورّخ کرد. از عشیرۀ روژکی بود و اسلافش حکومت بِدْلیس را به عهده داشتند. در ۹۶۱ق، که پدرش از ملازمت شاه کناره گرفت ، عشیرۀ وی از شاه طهماسب اول صفوی درخواست تا شرف الدین جانشین او شود. شاه ، حکومت سالیان و محمودآباد، از توابع شیروان، را به وی سپرد. پس از درگذشت شیخ امیر بلباسی وکیل و سرپرست او، شاه طهماسب او را به محمدی بیک ، حاکم همدان، سپرد. در ۹۶۷، دوباره به امارت روژکی منصوب شد و به فرمان شاه ، گیلان را به کشتار تسخیر کرد. پس از هفت سال ، شاه او را به حکومت شیروان فرستاد. با درگذشت شاه طهماسب ، شاه اسماعیل دوم صفوی او را از شیروان فراخواند و ابتدا به امیرالامرایی کُردان منصوب کرد و بعد با شائبۀ جانب داری او از سلطان حسین میرزا، به او بدگمان شد و حکومت نخجوان را بدو سپرد تا بدین سان از پایتخت دور شود. بدلیسی پس از شانزده ماه حکومت نخجوان به دربار عثمانی رفت و سلطان مراد سوم عثمانی به واسطۀ خسروپاشا، منشور ولایت بدلیس را به وی سپرد. سرانجام در ۱۰۰۱ق، به سبب مداخله در حوزۀ قدرت امیرقوان ، مورد مؤاخذۀ باب عالی قرار گرفت . در ۱۰۰۵ق، حکومت بدلیس را به پسرش ، شمس الدین بیک، سپرد. شرفنامه در تاریخ مفصل امیران و حاکمان طوایف کُرد به فارسی (تهران، ۱۳۴۳ش) از آثار اوست .