بدرگی

لغت نامه دهخدا

بدرگی. [ ب َ رَ ] ( حامص مرکب ) بدطینتی. بدذاتی. بدخواهی. پستی. خواری. ( ناظم الاطباء ). بداصلی. بدگوهری. بدنژادی :
پادشاهان جهان از بدرگی
بو نبردند از شراب بندگی.
مولوی.
توان کرد با ناکسان بدرگی
ولیکن نیاید ز مردم سگی.
سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

بد طینتی بد ذاتی بد اصلی .

پیشنهاد کاربران

پستی
بدطینتی
بدخواهی
بدنیتی
خباثت
بدرگی و منبلی و حرص و آز
چون کنی پنهان بشید ای مکرساز
✏ �مولانا�

بپرس