بدرهی

لغت نامه دهخدا

بدرهی. [ ب َ رَ ] ( حامص مرکب ) بدراهی. بدعملی. بدکرداری. گمراهی :
که گفتند جاسوس بدگوهرید
به جاسوسی و بدرهی اندرید.
شمسی ( یوسف وزلیخا ).
ز ما دیده ای زشتی و بدرهی
چه گوییم دانی و خود آگهی.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).

پیشنهاد کاربران

بپرس