بدرفتاری علمی ( به انگلیسی: Scientific misconduct ) نقض دستورالعمل های استاندارد رفتار علمی و رفتار اخلاقی در پژوهش های علمی حرفه ای است. بررسی لنست در برخورد با سوء رفتار علمی در کشورهای اسکاندیناوی، تعاریف نمونه زیر را فراهم می کند:
• تعریف دانمارکی: «قصد یا سهل انگاری ناخالص منجر به ساخت پیام علمی یا اعتبار کاذب یا تاکید داده شده به یک دانشمند می شود. »
• تعریف سوئدی: «انحراف عمدی فرایند پژوهش با ساخت داده، متن، فرضیه، یا روش از فرم محقق دیگری نسخه خطی یا انتشار یا اعوجاج از روند پژوهش در راه های دیگر است. »
عواقب ناشی از سوء رفتار علمی را می توان صدمه زدن دانست.
بر اساس دیدگاه David Goodstein، محرک هایی برای دانشمندانی که مرتکب سوء رفتار اند، وجود دارد که به طور خلاصه در اینجا آورده شده است.
• فشار شغلی
• سهولت ساخت
بنیاد ملی علوم ایالات متحده سه نوع سوء تحقیق را تعریف کرد: ساخت، تحریف، و اقتباس از آثار ادبی.
ساخت: یک شکل جزئی تر از ساخت است که در آن منابع را به استدلال به ظاهر از پذیرش گسترده را شامل می شوند، اما در واقع جعلی است یا استدلال را پشتیبانی نمی کند. تحریف دستکاری مواد پژوهش، تجهیزات، یا فرایندها یا تغییر یا حذف داده ها یا نتایج است: از شماره هایی که این تحقیقات با دقت در پژوهش نشان داده نشده است. اقتباس از آثار ادبی تصاحب ایده های شخص دیگری، فرایندها، نتایج، یا کلمات بدون دادن اعتبار مناسب است. زیرمجموعه سرقت ادبی استناد است - شکست عمدی یا غفلت به اعتبار مناسب یا قبل از کاشفان که این نیز به عنوان، " فراموشی استناد "، " سندرم بی توجهی " و " سهل انگاری کتابشناختی " شناخته شده است. مسلماً، این رایج ترین نوع از سوء رفتار علمی است. گاهی حدس زدن اینکه آیا نویسندگان عمداً استناد را نادیده گرفته اند یا فاقد دانش کاراند، امری دشوار است. در برخی موارد، سوء رفتار علمی نیز ممکن است منجر به نقض قانون شود، اما نه همیشه. با این حال در بسیاری از کشورها، مرتکب سوء رفتار در پژوهش، حتی در مقیاس بزرگ، یک جرم حقوقی تلقی نمی شود.
در ارتباط با نویسندگان باید گفت که ارسال همزمان یافته های علمی یک نویسنده، به بیش از یک مجله یا تکرار اثر انتشار یافته، معمولاً به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته می شود.
در بعضی موارد هم نویسندگان پژوهش جعلی به رفتار نامناسب یا سوء رفتار در پژوهش برای عدم به منظور بررسی گزارش که توسط دیگران یا توسط یک حامی تجاری است، متهم شده اند. انتظار می رود نویسندگان تمام داده های مطالعه خود را حتی پس از انتشار نگه دارند. شکست برای نگه داشتن داده ها ممکن است به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته شده است. همچنین ارائه اطلاعات نادرست به مجلات ممکن است به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته شود. که باید اذعان کرد که فشارهای مالی در دانشگاه ها این نوع سوء رفتار را تشویق کرده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• تعریف دانمارکی: «قصد یا سهل انگاری ناخالص منجر به ساخت پیام علمی یا اعتبار کاذب یا تاکید داده شده به یک دانشمند می شود. »
• تعریف سوئدی: «انحراف عمدی فرایند پژوهش با ساخت داده، متن، فرضیه، یا روش از فرم محقق دیگری نسخه خطی یا انتشار یا اعوجاج از روند پژوهش در راه های دیگر است. »
عواقب ناشی از سوء رفتار علمی را می توان صدمه زدن دانست.
بر اساس دیدگاه David Goodstein، محرک هایی برای دانشمندانی که مرتکب سوء رفتار اند، وجود دارد که به طور خلاصه در اینجا آورده شده است.
• فشار شغلی
• سهولت ساخت
بنیاد ملی علوم ایالات متحده سه نوع سوء تحقیق را تعریف کرد: ساخت، تحریف، و اقتباس از آثار ادبی.
ساخت: یک شکل جزئی تر از ساخت است که در آن منابع را به استدلال به ظاهر از پذیرش گسترده را شامل می شوند، اما در واقع جعلی است یا استدلال را پشتیبانی نمی کند. تحریف دستکاری مواد پژوهش، تجهیزات، یا فرایندها یا تغییر یا حذف داده ها یا نتایج است: از شماره هایی که این تحقیقات با دقت در پژوهش نشان داده نشده است. اقتباس از آثار ادبی تصاحب ایده های شخص دیگری، فرایندها، نتایج، یا کلمات بدون دادن اعتبار مناسب است. زیرمجموعه سرقت ادبی استناد است - شکست عمدی یا غفلت به اعتبار مناسب یا قبل از کاشفان که این نیز به عنوان، " فراموشی استناد "، " سندرم بی توجهی " و " سهل انگاری کتابشناختی " شناخته شده است. مسلماً، این رایج ترین نوع از سوء رفتار علمی است. گاهی حدس زدن اینکه آیا نویسندگان عمداً استناد را نادیده گرفته اند یا فاقد دانش کاراند، امری دشوار است. در برخی موارد، سوء رفتار علمی نیز ممکن است منجر به نقض قانون شود، اما نه همیشه. با این حال در بسیاری از کشورها، مرتکب سوء رفتار در پژوهش، حتی در مقیاس بزرگ، یک جرم حقوقی تلقی نمی شود.
در ارتباط با نویسندگان باید گفت که ارسال همزمان یافته های علمی یک نویسنده، به بیش از یک مجله یا تکرار اثر انتشار یافته، معمولاً به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته می شود.
در بعضی موارد هم نویسندگان پژوهش جعلی به رفتار نامناسب یا سوء رفتار در پژوهش برای عدم به منظور بررسی گزارش که توسط دیگران یا توسط یک حامی تجاری است، متهم شده اند. انتظار می رود نویسندگان تمام داده های مطالعه خود را حتی پس از انتشار نگه دارند. شکست برای نگه داشتن داده ها ممکن است به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته شده است. همچنین ارائه اطلاعات نادرست به مجلات ممکن است به عنوان سوء رفتار در نظر گرفته شود. که باید اذعان کرد که فشارهای مالی در دانشگاه ها این نوع سوء رفتار را تشویق کرده اند.
wiki: بدرفتاری علمی