بَدرالدین چاچی، محمد ( ـ بین ۷۴۵ تا ۷۵۲ق)
(یا: بدرچاچی؛ بدرچاچ) شاعر ایرانی. در چاچ (شاش) ناحیه ای در تاشکند به دنیا آمد. در جوانی به هندوستان کوچید. محمدشاه تغلقی (حک: ۷۲۵ـ۷۵۲ق) را مدح گفت و از وی لقب فخرالزمان گرفت. در قصیده گویی به خاقانی و انوری نظر داشت. اشعارش آکنده از استعاره، تشبیه، مجاز، لغز و اصطلاحات علمی است. از شاعرانی است که در هند بلندآوازه بود. دیوان شعر چاچی که به دستِ خود شاعر در ۷۴۵ق در ۲هزار بیت تنظیم شده، به تصحیح مولوی محمدهادی به چاپ رسیده است (کانپور، ۱۳۰۷ق).
(یا: بدرچاچی؛ بدرچاچ) شاعر ایرانی. در چاچ (شاش) ناحیه ای در تاشکند به دنیا آمد. در جوانی به هندوستان کوچید. محمدشاه تغلقی (حک: ۷۲۵ـ۷۵۲ق) را مدح گفت و از وی لقب فخرالزمان گرفت. در قصیده گویی به خاقانی و انوری نظر داشت. اشعارش آکنده از استعاره، تشبیه، مجاز، لغز و اصطلاحات علمی است. از شاعرانی است که در هند بلندآوازه بود. دیوان شعر چاچی که به دستِ خود شاعر در ۷۴۵ق در ۲هزار بیت تنظیم شده، به تصحیح مولوی محمدهادی به چاپ رسیده است (کانپور، ۱۳۰۷ق).