بدرالدین لؤلؤ ( ۶۳۰–۵۹۴ ) ( به انگلیسی: badruddin lolo ) ملقب به ملک رحیم، وزیر کُرد ارمنی تبار چهار اتابک زنگی و امیر مستقل موصل در سدهٔ هفتم هجری قمری بود. با مرگ ناصرالدین محمود، بدرالدین لؤلؤ در ۶۳۰ هجری با دستخطی از سوی خلیفه فرمانروای موصل شد و به نام او خطبه خواندند. بدرالدین لؤلؤ با دوراندیشی و برای دورکردن خطر حملهٔ مغولان به موصل در ۶۴۴، هنگام جلوس کیوک خان ( سال های حکومت ۶۴۷–۶۴۴ ) سفیری نزد او فرستاد، از این پس بدرالدین در زمره دست نشاندگان خان مغول درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
در دورهٔ منگوقاآن ( سال های حکومت ۶۵۷–۶۴۸ ) نیز او به همین روش ادامه داد، در نتیجه مورد لطف خان مغول قرار گرفت و منگوقاآن فرمانِ امیری موصل را برای او فرستاد. در همین زمان، بدرالدین با استفاده از جایگاه خود و نزدیکی به دربار مغولان، نصیبین را تسخیر کرد.
موقع شناسی، زندگانی دراز و پشتیبانی خان مغول از او موجب شد که اقتدارش در موصل برقرار بماند. بدرالدین لؤلؤ، سپاهیان مغول را در گذشتن از رود دجله و فتح بغداد یاری کرد و پس از فتح بغداد نیز برای تبریک این پیروزی به خدمت هلاکو رسید و به فرمان هلاکو بدرالدین، پسر خود، ملک صالح را با لشکری همراه مغولان برای فتح شام و مصر روانه کرد. بدرالدین لؤلؤ پس از بازگشت از آذربایجان در موصل درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد.
سیاست بدرالدین لؤلؤ در پرهیز از درگیری و نزدیکی با قدرت های بزرگ زمان خود مانند ایوبیان، عباسیان و مغولان سبب شد که موصل جای امنی برای اندیشمندان باشد. بدرالدین با آنکه بیسواد بود، همواره مجالسش با شعر و داستان و شرح تاریخ می گذشت.
... [مشاهده متن کامل]
در دورهٔ منگوقاآن ( سال های حکومت ۶۵۷–۶۴۸ ) نیز او به همین روش ادامه داد، در نتیجه مورد لطف خان مغول قرار گرفت و منگوقاآن فرمانِ امیری موصل را برای او فرستاد. در همین زمان، بدرالدین با استفاده از جایگاه خود و نزدیکی به دربار مغولان، نصیبین را تسخیر کرد.
موقع شناسی، زندگانی دراز و پشتیبانی خان مغول از او موجب شد که اقتدارش در موصل برقرار بماند. بدرالدین لؤلؤ، سپاهیان مغول را در گذشتن از رود دجله و فتح بغداد یاری کرد و پس از فتح بغداد نیز برای تبریک این پیروزی به خدمت هلاکو رسید و به فرمان هلاکو بدرالدین، پسر خود، ملک صالح را با لشکری همراه مغولان برای فتح شام و مصر روانه کرد. بدرالدین لؤلؤ پس از بازگشت از آذربایجان در موصل درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد.
سیاست بدرالدین لؤلؤ در پرهیز از درگیری و نزدیکی با قدرت های بزرگ زمان خود مانند ایوبیان، عباسیان و مغولان سبب شد که موصل جای امنی برای اندیشمندان باشد. بدرالدین با آنکه بیسواد بود، همواره مجالسش با شعر و داستان و شرح تاریخ می گذشت.
