بدرالدین غزی

[ویکی فقه] بَدْرُالدّین ِ غَزّی ، حسن بن علی بن شَنار، معروف به زُغاری (۷۰۶- ۱۱ رجب ۷۵۳ق /۱۳۰۶- ۲۴ اوت ۱۳۵۲م )، ادیب و شاعر دوران ممالیک بود.
وی در غزه به دنیا آمد و منسوب به همانجاست . در النجوم از وی با نسبت «مغزبی » یاد شده که بی گمان تحریف کلمه «غزی » است . منابع اطلاع جامعی از زندگی او به دست نمی دهند. تنها می دانیم که وی به دمشق ، صفد و شهرهای مصر سفر کرد و در آنجاها به شاعری پرداخت و در این کار چیره دست شد. علاوه بر این ، در نثر نیز دستی توانا داشت .
غزی در دیوان انشاء
در ۷۴۸ق /۱۳۴۷م ، در زمان امیر سیف الدین یلبغا به دیوان انشاء دمشق راه یافت و به عنوان کاتب السر تا مرگ امیر در خدمت او به سر برد.
دوستی با صلاح الدین صفدی
وی با صلاح الدین صفدی دوستی داشت و بین آن دو مکاتباتی بوده که صفدی در کتاب الحان السواجع خود برخی از این مکاتبات را آورده است .
رابطه غزی با ابن نباته
...