بدده

لغت نامه دهخدا

( بددة ) بددة. [ ب ِ دَ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ بُدّ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بتها. ( یادداشت مؤلف ): و اهل الصین و الهند یزعمون ان البددة تکلمهم و انما یکلمهم عبادهم... و هم ( اهل الصین ) یزعمون ان الهند وضعوا لهم البددة. ( اخبار الصین و الهند از مؤلف ).

فرهنگ فارسی

بتها .

پیشنهاد کاربران

بپرس