درنگ آوریدی تو از کاهلی
سبب پیری آمد وگربددلی.
فردوسی.
چه گفت آن سپهدار نیکوسخن که با بددلی شهریاری مکن.
فردوسی.
نه از کاهلی بد نه از بددلی که در جنگ بددل کند کاهلی.
فردوسی.
همان کاهلی مردم از بددلیست هم آواز با بددلی کاهلیست.
فردوسی.
نه نیکو بود بددلی شاه رانه بگذاشتن خوار بدخواه را.
( گرشاسب نامه ).
یکی خیره ای و دوم بددلی سوم زفتی و چارمین کاهلی.
( گرشاسب نامه ).
مبارزت را بر مایه سود باشد نیک بلی و بددلی آنجا زیان کند بازار.
مسعودسعد.
...زآنکه هر جای بجزدر صف حرب بددلی بیش بود هشیاری است.
سنایی.
و اگر حلیم بود [ مرد مقل حال ] به بددلی منسوب شود. ( مرزبان نامه ). بددلی را بردباری نام منه. ( مرزبان نامه ).از کمال حزم و سوءالظن خویش
نی ز نقص و بددلی و ضعف کیش.
مولوی.
- بددلی کردن ؛ ترسیدن. هیوع. ( یادداشت مؤلف ). تکعکع. ( المصادر زوزنی ).خیام. خیمومة. خیوم. خیم. خیمان. ( منتهی الارب ) : چو پیران نبرد تو جوید دلیر
مکن بددلی پیش او رو چو شیر.
فردوسی.
شکم بنده را چون شکم گشت سیرکند بددلی گرچه باشد دلیر.
نظامی.
|| ضعف. || بدگمانی و سؤظن. ( ناظم الاطباء ). || بدنیتی. بداندیشی : بریده چوطبع مؤمن از مرتد
از بددلی و بدی و بدمهری.
منوچهری.
بددلی در ره نیکی چکنی کاهل نیازنیک را هم نظر نیک مکافا بیند.
خاقانی.
- بددلی کردن ؛ بدنیتی و بداندیشی کردن : کینه نورزند و حسد نبرند و بددلی نکنند. ( تاریخ قم ص 273 ).