جهانجوی را نام شاهوی بود
یکی شوخ و بدسازو بدخوی بود.
فردوسی.
- امثال :بدخوی در دست خوی بد خود گرفتار است . ( امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 401 ).
بدخوی عقاب کوته عمر آمد
کرکس درازعمر ز خوشخویی.
ناصرخسرو. ( از امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 401 ). و رجوع به بدخو شود.
بدخوی. [ ب َ خ ُ وی ]( حامص مرکب ) بدخویی. زشت خویی. تندخویی :
به مستی ندیدم ز تو بدخوی
همان زآرزو این سخن بشنوی.
فردوسی.
ترا عشق سودابه و بدخوی ز سر برگرفت افسر خسروی.
فردوسی.
بدو گفت خواهی که ایمن شوی نبینی ز من زشتی و بدخوی.
فردوسی.
- بدخوی کردن ؛ بدخویی کردن : مربوالمعین امام همه شرق و غرب را
گویی همی کند به همه خلق بدخوی.
سوزنی.
و رجوع به بدخویی شود.