بدخشی سمرقندی

[ویکی فقه] بدخشی سمرقندی ملک الشعرای میرزا الغ بیگ تیمور و سرآمد شاعران سمرقند بود.
بَدَخشی سمرقندی، ملک الشعرای میرزا الغ بیگ تیمور (حک: ۸۵۰ـ۸۵۳).
دولتشاه سمرقندی، خواندمیر و آذربیگدلی گفته اند که او سرآمد شاعران سمرقند بود، و الغ بیگ و درباریانش به او التفات بسیار داشتند و بویژه، قصایدش را می ستودند؛ اما هیچ یک نام و مشخصات یا سال مرگش را ذکر نکرده اند.
امیرعلیشیرنوایی (متوفی ۹۰۶) پیش از رفتن به هرات در ۸۶۲، چندسالی را در ماوراءالنهر گذراند بنابراین محتمل به نظر می رسد که بدخشی سمرقندی با مولانا محمدبدخشی که خواندمیر او را ملازم سی ساله ا میر علیشیرنوایی دانسته و در نظم معما و تألیف قواعد آن تبحر داشته و در این علم چند رساله نوشته است، یکی باشد.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
بدخشی سمرقندی، محمد، حمید
عارف و شاعر. وی در قریه ی اشکمیش از توابع قندهار متولد شد و در سمرقند نشو و نما یافت. در هرات تحصیل دانش کرد. بدخشی از شاعران دربار سلطان حسین بایقرا و از نزدیکان بابر بود. سی سال در ملازمت امیر علی شیرنوایی زیست. کمال الدین شاه حسین کامی اوبهی، از کودکی شاگرد وی بود و خود شاگرد میرحسین معمائی بود. بدخشی بیشتر به معما رغبت داشت و چند رساله در معما دارد. «دیوان» شعری نیز از وی باقی مانده است.