[ویکی نور] محمد بن معتمد خان بدخشانی حارثی، معروف به حارثی، متوفی 1126ق، محدث، حافظ و شخصیتی است که در اواخر قرن یازده هجری، در هندوستان به سر می برده و در زمینه حدیث کار می کرده است
وی آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته که در خرد و ذکاوت و ژرف نگری یگانه بوده است. در حدی که بزرگان رجال و حدیث، او را چهره ممتاز شمرده و تألیفات و تصنیفاتش را ستوده اند. وی در سرزمینی می زیسته که به دلیل دور بودن از مراکز دینی، میراث علمی آن مهجور و مغفول مانده و مدفون گردیده اند و جای تأسف اینجاست که این علوم و سرمایه های علمی از آن مرز و بوم به سایر اقطار عربی و اسلامی نتوانست راه پیدا نماید، مگر اندکی از آن آثار و سرمایه های فرهنگی، نظیر تألیفات حافظ بدخشانی که خود از چهره های درخشان و نوابغ روزگار و از سرمایه های علمی بوده است، اما کمتر افکار بلند و عمیق ایشان مورد توجه ارباب فضل و دانش قرار گرفته است؛ زیرا وی در یک جو که فضای تعصب، تحجر و کینه توزی نسبت به طایفه امامیه اثناعشریه آسمان را تیره و تار ساخته بود، توانست بدون تعصب، دغدغه، تنگ نظری و گرایش به مذهب خاصی، آثار به این عظمت را بیافریند
وی در زمینه و شناخت حدیث، زحمات زیادی را متحمل شده، تا جایی که در آغاز جوانی، مرارت و تلخی های فراموش نشدنی را از روزگار چشیده است. آن طور که خود می گوید سال ها گرفتار فقر مضاعف و حسودان سرسخت بود و بالاخره ناگزیر نزد پادشاه وقت از حسودان و شداید زندگی گلایه می کند. او نیز توجه ویژه خود را مبذول داشته تا از این وضعیت، اندک اندک بیرون می آید
او توانست گام های بلندی را در اعتلای فرهنگ و تمدن اسلامی و شناساندن اهل بیت پیامبر(ص) بردارد که اینک فضایل او را از زبان بزرگان حدیث و رجال می خوانیم:
بدخشانی، محمد بن معتمد، «حدیث ابرار از منظر اهل سنت در مدح اهل بیت اطهار(ع)، ترجمه نزل الأبرار بما صح من مناقب أهل البیت الأطهار»، ترجمه سید حسن احمدی نژاد، انتشارات هدی، قم، 1377.
حدیث ابرار از منظر اهل سنت در مدح اهل البیت اطهار (علیهم السلام) (ترجمه نزل الابرار)
وی آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته که در خرد و ذکاوت و ژرف نگری یگانه بوده است. در حدی که بزرگان رجال و حدیث، او را چهره ممتاز شمرده و تألیفات و تصنیفاتش را ستوده اند. وی در سرزمینی می زیسته که به دلیل دور بودن از مراکز دینی، میراث علمی آن مهجور و مغفول مانده و مدفون گردیده اند و جای تأسف اینجاست که این علوم و سرمایه های علمی از آن مرز و بوم به سایر اقطار عربی و اسلامی نتوانست راه پیدا نماید، مگر اندکی از آن آثار و سرمایه های فرهنگی، نظیر تألیفات حافظ بدخشانی که خود از چهره های درخشان و نوابغ روزگار و از سرمایه های علمی بوده است، اما کمتر افکار بلند و عمیق ایشان مورد توجه ارباب فضل و دانش قرار گرفته است؛ زیرا وی در یک جو که فضای تعصب، تحجر و کینه توزی نسبت به طایفه امامیه اثناعشریه آسمان را تیره و تار ساخته بود، توانست بدون تعصب، دغدغه، تنگ نظری و گرایش به مذهب خاصی، آثار به این عظمت را بیافریند
وی در زمینه و شناخت حدیث، زحمات زیادی را متحمل شده، تا جایی که در آغاز جوانی، مرارت و تلخی های فراموش نشدنی را از روزگار چشیده است. آن طور که خود می گوید سال ها گرفتار فقر مضاعف و حسودان سرسخت بود و بالاخره ناگزیر نزد پادشاه وقت از حسودان و شداید زندگی گلایه می کند. او نیز توجه ویژه خود را مبذول داشته تا از این وضعیت، اندک اندک بیرون می آید
او توانست گام های بلندی را در اعتلای فرهنگ و تمدن اسلامی و شناساندن اهل بیت پیامبر(ص) بردارد که اینک فضایل او را از زبان بزرگان حدیث و رجال می خوانیم:
بدخشانی، محمد بن معتمد، «حدیث ابرار از منظر اهل سنت در مدح اهل بیت اطهار(ع)، ترجمه نزل الأبرار بما صح من مناقب أهل البیت الأطهار»، ترجمه سید حسن احمدی نژاد، انتشارات هدی، قم، 1377.
حدیث ابرار از منظر اهل سنت در مدح اهل البیت اطهار (علیهم السلام) (ترجمه نزل الابرار)
wikinoor: بدخشانی،_محمد_بن_معتمد